I’m sorry, but I cannot proceed with the translation as there is no text provided from the English article portion to translate. If you provide me with the specific text that you need to be translated from English to Swahili, I would be glad to help.
Taamuli Za Karne Ya Kwanza Ya Enzi Ya Uumbaji
na Baraza la Nyumba ya Uadilifu ya Dunia
28 Novemba 2023
Kwa Wabahá’í wa Dunia
Wapenzi Marafiki Waliothaminiwa,
Tarehe 27 Novemba 2021, katikati ya usiku tulivu na giza, takriban wawakilishi mia sita wa Majlis za Kiroho za Taifa na Baraza za Kiroho za Mikoa walikusanyika, pamoja na wanachama wa Nyumba ya Haki ya Ulimwengu na Kituo cha Kimataifa cha Kufundisha, pamoja na wafanyakazi katika Kituo cha Kidunia cha Bahá’í, kukumbuka kwa heshima inayostahili, ndani ya viwanja vya Hekalu Lake Takatifu, karne moja tangu kufariki kwa ‘Abdu’l-Bahá. Usiku kucha, kama dunia inavyozunguka, jumuiya za Bahá’í duniani kote pia zilikuwa zinakusanyika katika kujitolea na heshima, katika majirani na vijiji, miji na majiji, kutoa heshima kwa Mtu asiyefanana na yeyote katika historia ya dini, na katika kutafakari kweupe ya ufanisi wa miaka mia moja ambayo Yeye Mwenyewe aliweka mbele kwa mwendo.
Jumuiya hii—watu wa Bahá, wapenzi wenye shauku wa ‘Abdu’l-Bahá—sasa idadi yao inafikia mamilioni, leo imeenea hadi katika maeneo takribani laki moja katika nchi na maeneo 235. Jumuiya hiyo ametoka gizani hadi kushikilia nafasi yake kwenye jukwaa la dunia. Imejenga mtandao wa maelfu ya taasisi, kuanzia ngazi ya msingi hadi kimataifa, inaunga mkono watu wa tamaduni mbalimbali katika dhamira ya pamoja ya kutoa uhai wa mafundisho ya Bahá’u’lláh kwa mabadiliko ya kiroho na maendeleo ya kijamii. Katika sehemu nyingi, mfumo wake wa kujenga jumuiya za mitaa zenye nguvu umejumuisha maelfu—na katika baadhi, makumi ya maelfu—ya roho. Katika mazingira kama haya, mtindo mpya wa maisha unachukua sura, ukiwa umejulikana kwa tabia yake ya kujitolea; ahadi ya vijana katika elimu na huduma; mazungumzo yenye kusudi kati ya familia, marafiki, na wajuao kuhusu mada za maana za kiroho na kijamii; na juhudi za pamoja za maendeleo ya kiuchumi na kijamii. Maandiko Matakatifu ya Imani yametafsiriwa katika lugha zaidi ya mia nane. Kupandishwa kwa Mašriqu’l-Aḏkárs za kitaifa na za mahali ni ishara ya kuonekana kwa maelfu ya vituo vijavyo vilivyowekwa wakfu kwa ibada na huduma. Kituo cha kiroho na cha utawala cha dunia cha Imani kimeanzishwa katika miji mitakatifu maradufu ya ‘Akká na Haifa. Na licha ya mipaka ya wazi sana ya jumuiya hiyo kwa sasa wakati inapimwa kwa mujibu wa matamanio yake ya juu na ya kiwango cha juu—pamoja na umbali unaoigawanya kutoka kwenye mafanikio yake ya mwisho, ambayo ni kugundua umoja wa ubinadamu—raslimali zake, uwezo wake wa kitaasisi, uwezo wake wa kudumisha ukuaji na maendeleo ya mfumo, ushirikiano wake na taasisi zenye mawazo yanayofanana, na ushiriki wake katika na ushawishi wa kujenga kwa jamii upo katika kiwango cha juu zaidi cha mafanikio ya kihistoria.
Imepita kiasi gani toka kile kipindi, karne moja iliyopita, wakati ‘Abdu’l-Bahá aliondoka duniani! Mapambazuko ya siku hiyo yenye huzuni, habari za kufariki kwake zilienea kote mjini Haifa, zikiwaka moto katika nyoyo kwa huzuni. Maelfu walikusanyika kwa mazishi yake: vijana kwa wazee, wa daraja za juu na za chini, maafisa wanaojulikana na umma—Wayahudi na Waislamu, Wadruze na Wakristo, pamoja na Wabahá’í—mkusanyiko ambao mji huo haujawahi kushuhudia. Machoni mwa dunia, ‘Abdu’l-Bahá alikuwa shujaa wa amani ya dunia na umoja wa binadamu, mlinzi wa wakandamizwa na mtetezi wa haki. Kwa watu wa ‘Akká na Haifa, alikuwa baba na rafiki wa upendo, mshauri mwenye hekima na kimbilio kwa wote wenye uhitaji. Katika mazishi yake, walimwaga maonyesho ya upendo na maombolezo kwa dhati.
Hata hivyo, kwa kawaida, ilikuwa Wabahá’í waliopatwa zaidi na maumivu ya kumpoteza. Alikuwa zawadi ya thamani kutoka kwa Mfunuo wa Mungu kuwaongoza na kuwalinda, nguzo kuu na Kiini cha Agano kuu na lisilo na kifani la Bahá’u’lláh, Mfano kamili wa mafundisho Yake, Mfasiri asiyekosea wa Neno Lake, mwili wa kila wazo la Bahá’í. Kwenye kipindi cha maisha Yake, ‘Abdu’l-Bahá alifanya kazi bila kuchoka katika huduma kwa Bahá’u’lláh, akitekeleza, kwa ukamilifu, amana takatifu ya Baba Yake. Alijali na kulinda mbegu adimu iliyopandwa. Aliukinga Ujumbe katika kitovu cha kuzaliwa kwake na, akiuelekeza uenezi wake Magharibi, alianzisha huko kitovu cha utawala wake. Alisimika hatu imara za waumini na kuinua kundi la mashujaa na watakatifu. Kwa mikono Yake mwenyewe, Alizika masalia matakatifu ya Báb katika makaburi Aliloinua kwenye Mlima Karmeli, akafuatilia kwa uadilifu Makaburi Matakatifu ya pande mbili, na kuweka misingi ya kituo cha utawala cha dunia cha Imani. Aliilinda Imani kutokana na maadui wake waziwazi, wa ndani na wa nje. Aliudhihirisha Barua ya Thamani ya kushiriki mafundisho ya Bahá’u’lláh kwa watu wote kote duniani, pamoja na Hati iliyoweka wito wa kuwa na mchakato wa Utawala wa Utawala. Maisha yake yaligusa kipindi kizima cha Enzi ya Mashujaa iliyoanzishwa na tamko la Báb; kupalizwa kwake kulianzisha Enzi Mpya ambayo sifa zake zilikuwa bado hazijajulikana kwa waumini. Nini kingetokea kwa wapendwa Wake? Bila Yeye, bila mwongozo Wake endelevu, siku za ujao zilionekana kutokuwa na uhakika na zenye masikitiko.
Shoghi Effendi, mjukuu wa ‘Abdu’l-Bahá, aliathiriwa na habari za kufariki kwa ‘Abdu’l-Bahá, alifanya haraka kutoka masomoni mwake Uingereza hadi Nchi Takatifu, ambako alipata pigo la pili la kushangaza. ‘Abdu’l-Bahá alimteua kama Mlezi na Kiongozi wa Imani, akikabidhi ulimwengu wa Bahá’í mikononi mwake. Kwa huzuni na mateso, lakini akisisitizwa na huduma isiyoshindwa ya binti mpendwa wa Bahá’u’lláh, Bahíyyih Ḵhánum, Shoghi Effendi alivaa joho zito la ofisi yake na kuanza kutathmini hali na matarajio ya jumuiya changa.
Tangazo la uteuzi wa Shoghi Effendi kama Mlezi lilipokelewa na waumini kwa ahueni, shukrani, na matamko ya uaminifu. Maumivu ya kuachana kwao na Bwana yalipunguzwa na uhakikisho katika Wasiya na Agano Lake kwamba Hakukuwa amewaacha peke yao. Wachache wasiotii, hata hivyo, walipinga mrithi aliyechaguliwa na ‘Abdu’l-Bahá na, wakiwa na motisha ya matamanio yao na ubinafsi, walisimama dhidi yake. Usaliti wao katika wakati huo muhimu wa mpito ulikuwa umezidishwa na hadaa mpya za wapinzani wa wazi wa Bwana. Hata hivyo, ingawa aliteswa na maumivu hayo na majaribio, na mbele ya vikwazo vingine vikubwa, Shoghi Effendi alianza kuhamasisha wanachama wa jumuiya za Bahá’í zilizotawanyika kuanza jukumu la kihistoria la kujenga misingi ya Utawala wa Utawala. Waumini ambao awali walikuwa wamechochewa na utu wa kipekee wa ‘Abdu’l-Bahá polepole walianza kuunganisha juhudi zao katika mradi wa pamoja chini ya uongozi mwema ila thabiti wa Mlezi.
Kadiri Wabahá’í walipoanza kubeba majukumu yao mapya, Shoghi Effendi aliwasisitizia jinsi ufahamu wao ulivyokuwa bado wa msingi, hadi sasa, kuhusu Ufunuo mtakatifu walionao na jinsi changamoto mbele yao zilivyokuwa kubwa. “Jinsi Ufunuo wa Bahá’u’lláh ulivyo vasti! Jinsi ukubwa wa baraka Zake ulivyomwagika juu ya binadamu katika siku hii!” aliandika. “Na hata hivyo, jinsi gani masikini, jinsi gani haitoshi dhana yetu juu ya umuhimu na utukufu wao! Kizazi hiki kimesimama karibu mno na Ufunuo mkubwa kiasi hicho kuweza kuthamini, katika kipimo chao kamili, uwezekano usio na kikomo wa Imani Yake, tabia isiyokuwa ya kawaida ya Madai Yake, na ugawaji wa siri wa Hekima Yake.” “Yaliyomo katika Mapenzi ya Bwana ni mengi mno kwa kizazi cha sasa kuelewa”, katibu wake aliandika kwa niaba yake.“Inahitaji angalau karne moja ya utendaji halisi kabla hazina za hekima zilizofichika ndani yake zinaweza kufunuliwa.” Ili kuelewa asili na vipimo vya mtazamo wa Bahá’u’lláh wa Mpangilio mpya wa Dunia, alielezea, “Lazima tuiamini muda, na mwongozo wa Nyumba ya Haki ya Mungu ya Dunia, kupata uelewa unaoeleweka zaidi na kamili wa vipengele vyake na maana zake.”
Wakati wa sasa, unafuatia, kama unavyofanya, kukamilika kwa karne nzima ya “utendaji halisi,” unatoa nafasi nzuri ya kukusanya maarifa mapya. Na kwa hivyo tumechagua fursa ya maadhimisho haya kuchukua muda kutafakari pamoja nawe kuhusu hekima iliyohifadhiwa katika vipengele vya Mapenzi na Testamento, kufuatilia mkondo wa kujifunua kwa Imani na kutazama mshikamano wa hatua za maendeleo yake ya kikaboni, kugundua uwezekano uliojikita katika michakato inayoendesha maendeleo yake, na kuthamini ahadi yake kwa miaka inayokuja kama nguvu yake ya kubadilisha jamii inavyozidi kudhihirika duniani kote kupitia athari inayokua ya Ufunuo mkubwa wa Bahá’u’lláh.
Kutafsiri yaliyoandikwa kuwa uhalisia na vitendo
Lengo la Bahá’u’lláh ni kuanzisha hatua mpya ya maendeleo ya binadamu—muungano wa kiroho na wa kiasili wa watu na mataifa ya dunia—ukaonyesha kufikia ukomavu kwa jamii ya binadamu na kutambuliwa, wakati utimilifu wa wakati, kwa kutokea kwa ustaarabu na utamaduni wa dunia. Kwa madhumuni haya, Amedhihirisha mafundisho Yake kwa ajili ya mageuzi ya ndani na nje ya maisha ya binadamu. “Kila aya ambayo Kalamu hii imedhihirisha ni lango angavu na linalong’aa linalofunua utukufu wa maisha ya kidini na ya kiungwana, ya vitendo safi na visivyo na dosari”, Alisema. Na katika Maandiko mengi, Yeye, Daktari wa Kimungu, aligundua maradhi yanayoathiri ubinadamu na kutangaza tiba Yake ya uponyaji kwa “kukuza, maendeleo, elimu, ulinzi na urejeshaji wa watu wa dunia”. Bahá’u’lláh ameeleza kwamba “Wito na ujumbe ambao Tulitoa hayakuwahi kukusudiwa kufikia au kunufaisha nchi moja tu au watu moja pekee.” “Ni lazima kwa kila mtu mwenye ufahamu na uelewa”, Aliandika, “kujitahidi kuyafanya yaliyoandikwa yawe uhalisia na vitendo...” “Amebarikiwa na mwenye furaha ni yule anayeinuka kujenga maslahi bora ya watu na jamaa wa dunia.”
Kazi ya kujenga dunia iliyo komavu, yenye amani, haki, na umoja ni jitihada pana ambapo kila taifa na watu wanapaswa kushiriki. Jumuiya ya Bahá’í inakaribisha wote kuungana katika jitihada hii kama wahusika wakuu katika kampuni ya kiroho inayoweza kukabili nguvu za mmomonyoko zinazoathiri utaratibu wa kijamii wa zamani na kutoa muundo tangulizi kwa mchakato unaounganisha ambao utaongoza katika kufunuliwa kwa utaratibu mpya badala yake. Enzi ya Uumbaji ni kipindi muhimu katika maendeleo ya Imani ambapo marafiki wanazidi kutambua dhamira ambayo Bahá’u’lláh amewaaminishia, kuzama kwa uelewa wa maana na athari za Neno Lake lililofunuliwa, na kukuza uwezo—wa kwao na wa wengine—ili kutekeleza mafundisho Yake kwa uboreshaji wa ulimwengu.
Tangu mwanzo wa huduma yake, Shoghi Effendi ameongoza Bahá’ís katika juhudi zao za kupata ufahamu wa kina wa dhamira yao, itakayofafanua utambulisho na kusudi lao. Amewafafanulia maana ya kuja kwa Bahá’u’lláh, maono Yake kwa binadamu, historia ya Jukumu, michakato inayobadilisha jamii, na sehemu ambayo Bahá’ís wanapaswa kucheza katika kuchangia maendeleo ya ubinadamu. Ametaja asili ya maendeleo ya jumuiya ya Bahá’í ili marafiki wapate kuthamini kwamba ingepitia mageuzi mengi, mara nyingine yasiyotarajiwa, kwa miongo na karne. Pia ameelezea muundo wa mgogoro na ushindi, akiwaandaa kwa njia ngumu watakayopitia. Amewahimiza Bahá’ís kusafisha tabia zao na kuweka akili zao tayari ili kukutana na changamoto za kujenga ulimwengu mpya. Amewasihi wasikate tamaa wanapokutana na matatizo ya jumuiya inayochipuka na inayobadilika haraka au mahitaji na mazingira yanayozorota ya zama za vurugu, akiwakumbusha kwamba ufunuo kamili wa ahadi za Bahá’u’lláh ziko mbeleni. Ameeleza kwamba Bahá’ís walikuwa kama chachu—us influence unaopenya na kuchochea ambao unaweza kuwahamasisha wengine kuinuka na kushinda mitindo iliyozoeleka ya kugawanyika, migogoro, na ushindani kwa madaraka, ili matamanio ya juu ya ubinadamu hatimaye yaweze kufikiwa.
Wakati wa kusanifisha maeneo haya mapana ya uelewa, Mlinzi pia aliongoza waumini, hatua kwa hatua, kujifunza jinsi ya kuanzisha kwa ufanisi msingi wa kistraktura wa Utaratibu wa Kiutawala na kushiriki kwa mfumo mafundisho ya Bahá’u’lláh na wengine. Kwa subira aliongoza juhudi zao kwa kufafanua polepole asili, kanuni, na taratibu zinazotambulisha Utaratibu huo, huku akiinua uwezo wao wa kufundisha Imani, kibinafsi na kwa pamoja. Katika kila jambo la msingi, angepatia mwongozo na waumini wangejadiliana na kujitahidi kutumia maelekezo yake, kushiriki uzoefu wao naye na kuuliza maswali wanapokutana na matatizo magumu na vigumu. Kisha, kuzingatia uzoefu unaokusanyika, Mlinzi angepatia mwongozo wa ziada na kueleza dhana na kanuni ambazo zingewezesha marafiki kurekebisha matendo yao kadiri inavyohitajika, hadi juhudi zao zikafanikiwa na zinaweza kutumika kwa upana zaidi. Katika majibu yao kwa mwongozo wake, marafiki walionyesha imani isiyoyumbishwa katika ukweli wa Neno lililofunuliwa, imani thabiti katika maono na hekima isiyokosea, na azimio lisilotetereka kubadilisha vipengele mbalimbali vya maisha yao kulingana na kielelezo kilichowekwa katika Mafundisho. Kwa njia hii, uwezo wa kujifunza jinsi ya kutumia Mafundisho ulikuwa unazidi kukuzwa ndani ya jumuiya. Ufanisi wa mbinu hii ulionyeshwa kwa dhahiri zaidi wakati kilele cha huduma yake, wakati ulimwengu wa Bahá’í uliunganisha nguvu zake kwa mafanikio yasiyowahi kutokea ya Kusudade ya Kiroho ya Miaka Kumi.
Juhudi za Shoghi Effendi za kuweka waumini katika njia ya kujifunza ziliendelezwa zaidi, baada ya kifo chake, chini ya mwelekeo wa Nyumba ya Adili ya Ulimwengu. Kufikia miaka ya mwisho ya karne ya kwanza ya Enzi ya Uumbaji, mambo muhimu ya mchakato wa kujifunza ambao ulikuwa katika hali ya utoto mwanzoni mwa karne hiyo yalishikiliwa kwa makusudi na kutekelezwa kwa mfumo na Bahá’ís duniani kote katika aina kamili ya shughuli zao.
Leo hii jumuiya ya Bahá’í inajitambulisha kwa njia ya utendaji inayohusu kusoma, kushauriana, kuchukua hatua, na kutafakari. Inaendelea kuongeza uwezo wake wa kutumia Mafundisho katika sehemu mbalimbali za kijamii na kushirikiana na wale katika jamii pana wanaoshiriki hamu ya kufufua misingi ya kiroho na ya kimwili ya utaratibu wa kijamii. Katika chombo cha kubadilisha cha nafasi hizi, kadiri iwezekanavyo, watu binafsi na jumuiya wanakuwa wahusika wakuu wa maendeleo yao wenyewe, kushirikiana kwa ubinadamu kunafuta ubaguzi na ugeni, kipengele cha kiroho cha maisha ya binadamu kinatiliwa mkazo kupitia kufuata kanuni na kuimarisha sifa ya kujitolea ya jumuiya, na uwezo wa kujifunza unakuzwa na kuelekezwa kwa ajili ya mabadiliko ya binafsi na ya kijamii. Juhudi za kuelewa matumizi ya mafundisho ya Bahá’u’lláh na kutumia tiba Yake ya uponyaji sasa zimekuwa wazi zaidi, za makusudi zaidi, na sehemu isiyofutika ya utamaduni wa Bahá’í.
Kuelewa kwa makusudi kuhusu mchakato wa kujifunza na upanuzi wake duniani, kutoka ngazi ya msingi hadi uwanja wa kimataifa, ni miongoni mwa matunda bora zaidi ya karne ya kwanza ya Enzi ya Uumbaji. Mchakato huu utazidi kuongoza kazi ya kila taasisi, jumuiya, na mtu binafsi katika miaka ijayo, wakati dunia ya Bahá’í itakabiliana na changamoto kubwa zaidi na kutoa kwa viwango vikubwa zaidi nguvu ya kujenga jamii ya Imani.
Katika juhudi zake za kuwasaidia marafiki kuelewa maendeleo ya Imani na majukumu yao yanayohusiana, Shoghi Effendi alirejelea “hamasa tatu zilizochochewa kupitia ufunuo wa Meza ya Karmeli za Bahá’u’lláh na Wosia na Ahadi pamoja na Meza za Mpango wa Kimungu zilizoachwa na Kituo cha Agano Lake—hati tatu za Kiroho ambazo zimeanzisha michakato mitatu tofauti; moja ikitekelezwa katika Ardhi Takatifu kwa ajili ya maendeleo ya taasisi za Imani katika Kituo chake cha Dunia na miwili mingine, kote katika ulimwengu wa Bahá‘í, kwa ajili ya kusambaza na kuanzisha Utaratibu wa Kiutawala wake”. Michakato inayohusiana na kila mojawapo ya Hati hizi za Kimungu ni tegemezi na zinaimarishana. Utaratibu wa Kiutawala ni chombo kikuu kwa ajili ya kutekeleza Mpango wa Kimungu, na wakati huo huo Mpango ni wakala wenye nguvu zaidi kwa ajili ya maendeleo ya muundo wa kiutawala wa Imani. Maendeleo katika Kituo cha Dunia, moyo na kitovu cha utawala, vina athari kubwa juu ya mwili wa jamii ya Bahá‘í ulimwengu mzima na navyo vinaathiriwa na uhai wake. Ulimwengu wa Bahá‘í unabadilika na kuendelea kimaumbile wakati waumini binafsi, jamii, na taasisi zinajitahidi kufanya ukweli wa Ufunuo wa Bahá’u’lláh kuwa halisi. Sasa, mwishoni mwa karne ya kwanza ya Enzi ya Kuumbwa, ulimwengu wa Bahá‘í una uwezo wa kuelewa vizuri zaidi maana iliyojificha katika Hati hizi za milele kwa ajili ya maendeleo ya Imani. Na kwa sababu umekuja kuelewa vizuri zaidi mchakato ambao unajihusisha, unaweza kuthamini zaidi uzoefu wake wa karne iliyopita na kutenda kwa ufanisi zaidi kufikia kusudi la Bahá’u’lláh lililokusudiwa kwa ubinadamu katika makumi na karne zinazokuja.
Kudumisha Agano
Kwa ajili ya kulinda umoja wa Imani Yake, kudumisha uadilifu na wepesi wa mafundisho Yake, na kuhakikisha maendeleo ya binadamu wote, Bahá’u’lláh alianzisha Agano na wafuasi wake ambalo ni la kipekee katika historia ya dini kwa mamlaka na waziwazi na asili kamili. Katika Kitabu Chake Kitakatifu Zaidi na katika Kitabu cha Agano Lake, pamoja na katika Luhai nyingine, Bahá’u’lláh alielekeza kwamba baada ya kufariki kwake marafiki wanapaswa kugeukia ‘Abdu’l-Bahá, Kituo cha Agano hilo, kuongoza masuala ya Imani. Katika Wosia Wake na Agano, ‘Abdu’l-Bahá aliendeleza Agano kwa kuweka masharti ya Mpango wa Utawala ambayo yameamriwa katika Maandiko ya Bahá’u’lláh, hivyo kuahidi kuendeleza mamlaka na uongozi kupitia taasisi pacha za Ulinzi na Nyumba ya Uadilifu wa Ulimwengu, pamoja na mahusiano thabiti baina ya watu binafsi na taasisi ndani ya Imani.
Historia imeonyesha kwa wingi kwamba dini inaweza kuhudumu kama chombo chenye nguvu kwa ushirikiano wa kusukuma maendeleo ya ustaarabu, au kama chanzo cha mgogoro unaotoa madhara yasiyopimika. Nguvu ya kuleta umoja na ustaarabu katika dini huanza kupungua wafuasi wanapotofautiana katika maana na matumizi ya mafundisho ya kiungu, na jamii ya waumini hatimaye hugawanyika katika madhehebu na madhehebu yenye kushindana. Lengo la Ufunuo wa Bahá’u’lláh ni kuweka umoja wa wanadamu na kuunganisha watu wote, na hatua hii ya mwisho na ya juu katika mageuzi ya jamii haiwezi kufikiwa ikiwa Imani ya Bahá‘í itaangukia katika maradhi ya kisekta na kuchuja kwa Ujumbe wa kiungu ulioshuhudiwa hapo awali. Kama Bahá‘ís “hawawezi kuungana kuzunguka sehemu moja”, ‘Abdu’l-Bahá anaona, “watawezaje kuleta umoja wa binadamu?” Na Yeye anathibitisha: “Leo, nguvu ya kusukuma ya dunia ya uwepo ni nguvu ya Agano ambalo kama mshipa hupiga katika mwili wa dunia na kulinda umoja wa Bahá‘í.”
Miongoni mwa mafanikio makubwa ya karne iliyopita ni ushindi wa Agano, ambalo linalinda Imani dhidi ya mgawanyiko na kuisukuma kushirikiana na kuchangia kuwezesha watu na mataifa yote. Swali la kina la Bahá’u’lláh lililo moyoni mwa dini—“Utaiwekaje kamba ya imani yako na kufunga fundo la utii wako?”—linapata maana mpya na muhimu kwa wale wanaomtambua Yeye kama Ufunuo wa Mungu kwa Siku hii. Ni wito wa uthabiti katika Agano. Jibu la jamii ya Bahá’í limekuwa ni kushikamana kwa nguvu na masharti ya Wosia na Agano la ‘Abdu’l-Bahá. Tofauti na mahusiano ya nguvu za kidunia ambapo kiumbe kikuu huwataka utii, mahusiano kati ya Ufunuo wa Mungu na waumini, na kati ya mamlaka iliyoteuliwa na Agano na jamii, yanadhibitiwa na ujuzi na upendo wa fahamu. Katika kumtambua Bahá’u’lláh, muumini huingia kwa hiari katika Agano Lake kama kitendo cha dhamiri huru na, kwa mapenzi Yake, hubaki imara katika kushikamana na mahitaji yake. Wakati wa kufunga karne ya kwanza ya Zama za Uumbaji, dunia ya Bahá’í imekuja kuelewa zaidi na kutenda kulingana na masharti ya Agano la Bahá’u’lláh, na seti maalum ya mahusiano imeanzishwa miongoni mwa waumini ambayo huunganisha na kuelekeza nguvu zao katika kutafuta misheni yao takatifu. Mafanikio haya, kama mengine mengi, yalikuwa matunda ya migogoro iliyoshindwa.
Kuwepo kwa Agano hakumaanishi kwamba hakuna mtu atakayejaribu kamwe kukigawa Imani, kusababisha madhara, au kurudisha maendeleo yake nyuma. Lakini hakika kunahakikisha kuwa jaribio lolote kama hilo limehukumiwa kushindwa. Baada ya kifo cha Bahá’u’lláh, watu fulani wenye tamaa, ikiwa ni pamoja na ndugu za ‘Abdu’l-Bahá, walijaribu kujitwalia mamlaka yaliyotolewa kwa ‘Abdu’l-Bahá na Bahá’u’lláh na kupalilia mbegu za mashaka katika jamii, kuyajaribu na wakati mwingine kuwapotosha wale waliotetereka. Shoghi Effendi, wakati wa huduma yake mwenyewe, alishambuliwa si tu na wale waliokuwa wamevunja Agano na kupinga ‘Abdu’l-Bahá, bali pia na baadhi ndani ya jamii ambao walikataa uhalali wa Mpango wa Utawala na kuhoji mamlaka ya Ulinzi. Miaka baadaye, Shoghi Effendi alipofariki, shambulio jipya dhidi ya Agano lilijitokeza wakati mtu mmoja aliyepotoka kabisa, licha ya kuhudumu kwa miaka mingi kama Mkono wa Sababu wa Mungu, alijaribu kudai bila msingi na kwa kazi bure Ulinzi kwa nafsi yake, licha ya masharti wazi yaliyowekwa katika Wosia na Agano. Baada ya uchaguzi wa Nyumba ya Uadilifu wa Ulimwengu, pia ilikuwa shabaha ya wapinzani hai wa Sababu. Katika miongo ya karibuni, wachache kutoka ndani ya jamii, wakijionyesha kama wenye maarifa zaidi kuliko wengine, walijaribu bure kufasiri upya mafundisho ya Bahá’í yanayohusiana na masharti ya Agano ili kutia shaka kwenye mamlaka ya Nyumba ya Uadilifu na kudai baadhi ya haki mbalimbali, katika kutokuwepo kwa Ulinzi aliye hai, ambazo zingewawezesha kuelekeza masuala ya Imani kulingana na mapendeleo yao wenyewe.
Kwa zaidi ya karne, basi, Agano lililowekwa na Bahá’u’lláh na kuendelezwa na ‘Abdu’l-Bahá lilishambuliwa kwa namna mbalimbali na wapinzani wa ndani na nje, lakini hatimaye bila mafanikio. Wakati kila mara, watu fulani walipotoshwa au kuwa na hisia mbaya, mashambulizi hayo yalishindwa kuelekeza au kufafanua upya Sababu au kufanya mpasuko wa kudumu katika jamii. Katika kila tukio, kwa kugeukia kituo cha mamlaka kilichoteuliwa wakati huo—‘Abdu’l-Bahá, Ulinzi, au Nyumba ya Uadilifu wa Ulimwengu—maswali yalijibiwa na matatizo yakatatuliwa.
Wakati mwili wa waumini ulipokua katika uelewa na uthabiti katika Agano, ulijifunza kuwa hauathiriwi na aina za mashambulizi na uwakilishi potofu ambao, katika kipindi cha awali, ulikuwa umetishia uwepo na kusudi la Imani yenyewe. Uadilifu wa Sababu ya Bahá’u’lláh daima unalindwa kwa usalama.
Kwa kizazi kila kimoja cha Bahá‘ís, japo utambuzi wao wa kiroho uwe mkubwa kiasi gani, hakika watakuwa na ufahamu uliozuiliwa wa maana kamili ya mafundisho ya Bahá’u’lláh, kutokana na mipaka ya mazingira yao ya kihistoria na hatua maalum ya maendeleo asilia ya Imani. Katika Zama za Kishujaa za Imani, kwa mfano, waumini walilazimika kusafiri katika kile ambacho hakika walikihisi wakati mwingine kama mabadiliko ya kutatanisha na ya mapinduzi kutoka kwa Awamu ya Báb hadi ile ya Bahá’u’lláh, na baadaye kwenye huduma ya ‘Abdu’l-Bahá—yote haya, kwa mtazamo wa nyuma na mwangaza uliopatikana na Shoghi Effendi, sasa yanaweza kueleweka kwa urahisi kama matendo mfululizo katika tamthiliya moja, inayojitokeza kimungu. Vivyo hivyo, leo, baada ya juhudi zilizosheheni za jamii kwa karne nzima, wa kwanza wa Zama za Uumbaji, inawezekana kuelewa zaidi kwa ukamilifu maana, kusudi na kutokukosewa kwa Agano—zawadi ya thamani ya Bahá’u’lláh kwa wafuasi Wake. Ufahamu uliopatikana kwa jitihada kubwa wa asili ya Agano na uthabiti ambao ufahamu kama huo unachochea na kuendeleza utaendelea kuwa muhimu kwa umoja na maendeleo katika kipindi cha Awamu.
Sasa ni dhahiri na imara kimesimikwa kwamba Agano la Bahá’u’lláh linatoa mamlaka kwa vituo viwili. Kimoja ni Kitabu: Ufunuo wa Bahá’u’lláh, pamoja na mwili wa kazi wa ‘Abdu’l-Bahá na Shoghi Effendi ambao unajumuisha tafsiri na ufafanuzi mamlaka wa Neno la Ubunifu. Baada ya kupita kwa Shoghi Effendi, zaidi ya karne moja ya kuongezeka kwa kituo hicho mamlaka ilifungwa. Lakini uwepo wa Kitabu unahakikisha kwamba Ufunuo unapatikana kwa kila muumini, kweli kwa wanadamu wote, bila kuchanganywa na tafsiri za kibinadamu potofu au ongezeko.
SWAHILI TRANSLATION:
Kituo cha pili chenye mamlaka ni Nyumba ya Haki ya Ulimwengu, ambayo, kama Maandiko Matakatifu yanavyothibitisha, iko chini ya uangalizi na uongozi usiokosea wa Bahá’u’lláh na Báb. “Isifikiriwe kwamba Nyumba ya Haki itachukua maamuzi kulingana na mtazamo na maoni yake yenyewe”, ‘Abdu’l-Bahá anaeleza. “Mungu apishie mbali! Nyumba ya Juu ya Haki itachukua maamuzi na kutunga sheria kupitia msukumo na uthibitisho wa Roho Mtakatifu, kwa sababu ipo katika uangalizi na chini ya hifadhi na ulinzi wa Uzuri wa Kale”. “Mungu kwa hakika atawaongoza kwa chochote Atakacho,” Bahá’u’lláh atangaza. “Wao, na sio jumla ya wale ambao kwa njia moja kwa moja au isiyo moja kwa moja wanawachagua,” Shoghi Effendi anasema, “wamekuwa wapokeaji wa mwongozo wa kimungu ambao ni damu ya uhai na kinga kuu ya Ufunuo huu.”
Mamlaka na majukumu ambayo Nyumba ya Haki imekabidhiwa yanajumuisha kila kitu kinachohitajika kuhakikisha kusudi la Bahá’u’lláh kwa binadamu linatimia. Kwa zaidi ya nusu karne, ulimwengu wa Bahá’í umeshuhudia kwa macho yao wenyewe upeo na uwasilishaji wake, ukiwemo uenezaji wa Sheria ya Mungu, uhifadhi na usambazaji wa Maandishi Matakatifu ya Bahá’í, ukuaji wa Mpango wa Msimamizi na uumbaji wa taasisi mpya, muundo wa hatua zinazofuatana katika ufunuo wa Mpango Mungu, na ulinzi wa Imani na kuhakikisha umoja wake, pamoja na jitihada zinazochangia uhifadhi wa heshima ya binadamu, maendeleo ya dunia, na mwangaza wa watu wake. Maelezo ya Nyumba ya Haki yanatatua matatizo magumu, maswali yasiyoeleweka, matatizo yaliyosababisha tofauti, na masuala ambayo hayajaandikwa waziwazi katika Kitabu. Nyumba ya Haki itatoa mwongozo katika Mpango kwa mujibu wa mahitaji ya wakati, kuhakikisha kwamba Imani, sawa na viumbe hai, inaweza kujibadilisha kulingana na mahitaji na matakwa ya jamii inayobadilika wakati wote. Na inahakikisha kwamba hakuna mtu anayeweza kubadilisha asili ya ujumbe wa Bahá’u’lláh au kubadili sifa za msingi za Imani.
Katika Kitáb-i-Íqán, Bahá’u’lláh anauliza, “Je, ‘dhuluma’ iliyo kubwa zaidi ni ipi kuliko ile ambayo roho inayotafuta ukweli, na ikitamani kufikia maarifa ya Mungu, haitambui pa kwenda kwa ajili ya hilo na mtu gani wa kumuomba?” Dunia ambayo kwa kiasi kikubwa haijui mwangaza wa Ufunuo wa Bahá’u’lláh inajikuta imegawanyika zaidi na kupotea njia kuhusu masuala ya ukweli, maadili, utambulisho, na kusudi, na inashangazwa na athari ya kasi na inayoharibu ya nguvu za kuvuruga. Hata hivyo, kwa jamii ya Bahá’í, Agano linatoa chanzo cha uwazi na hifadhi, cha uhuru na nguvu. Muumini kila mmoja yuko huru kufukuzia bahari ya Ufunuo wa Bahá’u’lláh, kufikia hitimisho binafsi, kwa unyenyekevu kushiriki ufahamu na wengine, na kujitahidi kutumia Mafundisho siku hadi siku. Juhudi za pamoja zinaendeshwa na kuzingatiwa kupitia ushauri na mwongozo wa taasisi, kubadilisha uhusiano kati ya watu binafsi, ndani ya familia, na miongoni mwa jamii, na kukuza maendeleo ya kijamii.
Kwa upendo wa Bahá’u’lláh na kwa uhakika kutokana na maelekezo Yake bayana, watu binafsi, jamii, na taasisi hupata katika vituo viwili vyenye mamlaka vya Agano mwongozo unaohitajika kwa ufunguzi wa Imani na uhifadhi wa uadilifu wa Mafundisho. Kwa njia hii, Agano linahakikisha na kulinda mchakato wa mjadala na ujifunzaji kuhusu maana ya Ufunuo na utekelezaji wa maagizo yake kwa ubinadamu katika kipindi chote cha Mpango, kuepuka athari mbaya za vurugu zisizoisha kuhusu maana na utendaji. Kama matokeo, uhusiano ulio sawazishwa kati ya watu binafsi, jamii, na taasisi unalindwa na kukuza njia yake sahihi, huku wote wakipata uwezo wa kutimiza uwezo wao kamili na kutekeleza agency na prerogatives zao. Hivyo, jamii ya Bahá’í inaweza kuendelea kwa umoja na kufikia zaidi kusudi lake muhimu kwa kuchunguza uhalisia na kutoa elimu, kuongeza wigo wa jitihada zake, na kuchangia kwenye maendeleo ya ustaarabu. Baada ya zaidi ya karne moja, ukweli wa uthibitisho wa ‘Abdu’l Bahá unakuwa dhahiri zaidi: “mhimili wa umoja wa dunia ya ubinadamu ni nguvu ya Agano na sio vinginevyo”.
Kujiweka wazi kwa Mpango wa Utawala
Zaidi ya kuendeleza Agano, Wasiya na Ahadi za ‘Abdu’l-Bahá ziliweka msingi wa mafanikio mengine makubwa ya karne ya kwanza ya Zama za Kuumbwa: kuibuka na kukua kwa Mpango wa Utawala, matokeo ya Agano. Katika karne moja, utawala, ulioanza kwa kutilia mkazo uanzishwaji wa taasisi zilizochaguliwa, ulikuwa na uwiano na utata, ukijitokeza kote ulimwenguni mpaka ukaunganisha watu wote, nchi, na maeneo. Maandiko ya Bahá’u’lláh na ‘Abdu’l-Bahá yaliyoita taasisi hizi kuwepo pia yanatoa dira na mamlaka ya kiroho kwa taasisi hizi kusaidia ubinadamu katika kujenga dunia yenye haki na amani.
Kupitia Mpango wa Utawala wa Imani yake, Bahá’u’lláh amehusisha watu binafsi, jamii na taasisi kama washiriki wakuu katika mfumo usio na mfano wa awali. Sambamba na mahitaji ya enzi ya ukomavu wa binadamu, Amebadilisha mazoea ya kihistoria ambapo viongozi wa kidini walishikilia hatamu za mamlaka ya kidini, wakiwaongoza waumini na kuelekeza shughuli zao. Ili kuzuia mashindano ya itikadi zinazopingana, Ameandaa njia za ushirikiano katika kutafuta ukweli na kufuatilia ustawi wa binadamu. Badala ya kutafuta nguvu juu ya wengine, Ameanzisha mipangilio ambayo ingetia nguvu katika vipawa vya mtu binafsi na kujieleza kwake katika huduma kwa manufaa ya pamoja. Uaminifu, ukweli, uadilifu wa matendo, uvumilivu, upendo, na umoja ni miongoni mwa sifa za kiroho zinazounda msingi wa ushirikiano kati ya wahusika wakuu watatu wa njia mpya ya maisha, huku juhudi za maendeleo ya kijamii zikichongwa na dira ya Bahá’u’lláh ya umoja wa binadamu.
Wakati wa kufariki kwa ‘Abdu’l-Bahá, taasisi za Imani hiyo zilijumuisha idadi ndogo ya Maasembli ya eneo husika yanayofanya kazi kwa njia tofauti. Idadi ndogo tu ya mashirika yalikuwa yanafanya kazi zaidi ya ngazi ya eneo husika, na hakukuwa na Maasembli ya Kiroho ya Kitaifa. Bahá’u’lláh alikuwa ameteua Maono ya Sababu nne nchini Iran, na ‘Abdu’l-Bahá alielekeza shughuli zao kwa ajili ya maendeleo na ulinzi wa Imani, lakini Hakuzidisha idadi yao zaidi ya uteuzi wanne wa baada ya kifo. Hivyo, mpaka wakati huo, Sababu ya Bahá’u’lláh, yenye utajiri wa roho na uwezo, bado ilikuwa haijaunda mashine ya utawala ambayo ingeiwezesha kuweka juhudi zake kwa njia iliyopangwa.
Katika miezi ya kwanza ya huduma yake, Shoghi Effendi alifikiria kuanzisha Nyumba ya Haki mara moja. Hata hivyo, baada ya kutathmini hali ya Imani kote ulimwenguni, alihitimisha haraka kuwa masharti yanayohitajika kwa ajili ya uanzishwaji wa Nyumba ya Haki hayakuwa bado yamekamilika. Badala yake, aliwashauri Bahá’í wote duniani kujikita katika kuinua Maasembli ya Kiroho ya Eneo husika na Kitaifa. “Maasembli ya Kiroho ya Taifa, kama nguzo, yataanzishwa kwa utaratibu na imara katika kila nchi juu ya misingi thabiti na imara ya Maasembli ya Eneo,” alisema. “Ju ya nguzo hizi, muundo wa nguvu, Nyumba ya Haki ya Ulimwengu, utajengwa, ukiinua mfumo wake bora juu ya ulimwengu wa kuwako.”
Katika kuwasaidia marafiki kuelewa kazi yao ya kuweka misingi ya jumuiya yao, Shoghi Effendi alisisitiza kuwa Mpango wa Utawala sio lengo la mwisho lenyewe, bali ni chombo cha kuelekeza roho ya Imani. Aliweka wazi tabia yake hai, akielezea kuwa utawala wa Bahá’í “ni umbo la kwanza la kile ambacho baadaye kitakuwa maisha ya kijamii na sheria za kuishi jumuiya” na kwamba “waumini wanaanza tu kuelewa na kutumia ipasavyo”. Pia alieleza kuwa Mpango wa Utawala ni “kiini na mfano” wa kile ambacho hatimaye kitakuwa mpango mpya wa kuandaa mambo ya ubinadamu ulioletwa na Bahá’u’lláh. Na hivyo, kama marafiki walivyoanza kuinua utawala, walitambua kuwa uhusiano kati ya watu binafsi, jamii, na taasisi unaoanzishwa ungeendelea kukua kwa utata, ukisababisha ukuaji wa uwezo kwa muda kama Imani inavyopanuka na kuzalisha mfumo mpya wa maisha ambao ungehusisha kwa upana zaidi watu wa ulimwengu.
Kupitia majibizano thabiti ya barua, Shoghi Effendi aliwaongoza marafiki hatua kwa hatua katika juhudi zao za kujifunza kutekeleza mafundisho yanayohusiana na utawala, na kuelewa zaidi kusudi lake, ulazima wake, mbinu zake, muundo wake, kanuni zake, uwezo wake wa kubadilika, na jinsi unavyofanya kazi, huku akiwathibitishia msingi bayana wa mambo kama hayo katika Maandiko ya Bahá’í. Aliwasaidia katika kuendeleza mchakato wa uchaguzi wa Bahá’í, kuanzisha na kusimamia Mfuko wa Bahá’í, kupanga Mkutano wa Taifa, kujenga uhusiano kati ya Maasembli ya Taifa na Eneo husika, na mambo mengi mengine. Alifuta mashaka na kusita kwa wale waliopambana kutambua mwendelezo wa lazima kati ya utamaduni na mazoea ya maisha ya Bahá’í wakati wa ‘Abdu’l-Bahá na hatua ambazo yeye, kama Mlinzi, alikuwa akichukua kuweka misingi ya utawala kwa hatua inayofuata ya maendeleo ya Imani. Wakati waumini waliposimamia mambo yao ya kiutawala, aliwajibu maswali yao kwa subira, alitatua matatizo, na kuendeleza maisha ya pamoja ya jumuiya ya Bahá’í duniani. Taratibu marafiki walijifunza kufanya kazi kwa maelewano, kuheshimu maamuzi ya taasisi zao na kusaidia maendeleo yao, na kutambua kuwa uelewa na uwezo wa kuchukua hatua ungeongezeka kwa muda. Maasembli ya Eneo husika yalianza kufanya kazi kulingana na taratibu thabiti za uchaguzi, mashauriano, masuala ya fedha, na uendeshaji wa maisha ya jamii. Maasembli ya Taifa yalianzishwa awali katika Visiwa vya Britania, Ujerumani na Austria, India na Burma, Misri na Sudan, Kaukasi, Turkistán, na Marekani na Canada. Sambamba na asili hai ya Mpango wa Utawala, Maasembli ya Taifa mara nyingi yaliundwa kwanza katika ngazi ya kikanda, yakijumuisha zaidi ya nchi moja, na baadaye tu katika ngazi ya taifa au eneo kama idadi ya waumini na Maasembli ya Eneo husika ilivyozidi kuzidisha. Baada ya kuwepo kwao, kamati mbalimbali ziliundwa, zikiwa zimeteuliwa zote katika ngazi za eneo na taifa, ili kuendeleza juhudi za pamoja katika masafa mbalimbali ikiwa ni pamoja na mafundisho, tafsiri, uchapishaji, elimu, uenezaji wa Injili, na kuandaa Sherehe za Siku Kumi na Tisa na Siku Takatifu.
Baada ya miongo mitatu iliyotolewa kwa ajili ya kujenga utawala katika ngazi za eneo na kitaifa, katika miaka ya mwisho ya maisha yake Shoghi Effendi alianzisha hatua mpya katika maendeleo ya Mpango wa Utawala kwa kuleta vyombo vikuu katika ngazi za kimataifa na kibara. Ilianza na “kuinuka kwa muda mrefu kulikosubiriwa na kuanzishwa kwa Kituo cha Kiutawala cha Kimataifa cha Imani ya Bahá’u’lláh katika Ardhi Takatifu”. Mwaka wa 1951, alitangaza uanzishwaji wa Baraza la Kimataifa la Bahá’í. Taasisi hii mpya, alieleza, ingepitia hatua mbalimbali za maandalizi hadi mabadiliko yake na kuwa tukio la kuchanua kwa Nyumba ya Haki ya Ulimwengu.
Maendeleo haya makubwa yalifuatwa hivi karibuni, mwishoni mwa mwaka huo huo, kwa uteuzi wa Shoghi Effendi wa Maono ya Sababu kumi na mbili za Mungu, ikisawazishwa kwa uwakilishi katika mabara matatu na katika Ardhi Takatifu—kikundi cha kwanza cha Maono ya Sababu kilichoinuliwa kulingana na masharti ya Wasiya na Ahadi za ‘Abdu’l-Bahá. Watu hawa waliotambulika waliteuliwa kuendeleza kazi ya uenezaji na ulinzi wa Imani. Kuwepo kwa taasisi inayotumika sana katika kufanikisha maslahi ya Sababu, lakini ambayo haina mamlaka ya kisheria, kiutendaji, au kihukumu na haina kabisa majukumu ya kipadri au haki ya kufanya tafsiri za kimamlaka, ni sifa ya utawala wa Bahá’í isiyo na mfano katika dini za zamani. Baada ya miaka mingi ya kuimarisha mfumo wa Maasembli yaliyochaguliwa na mashirika yake yanayoambatana, Shoghi Effendi alianza kuchonga taasisi hii iliyoteuliwa, na kuongoza marafiki kuelewa, kukaribisha, na kusaidia kazi zake za kipekee. Uteuzi, mwaka wa 1952, wa kundi la pili la Maono ya Sababu uliongeza idadi yao hadi kumi na tisa. Bodi za Ziada, ambazo wanachama wake walihudumu kama madaktari wa Maono ya Sababu katika kila bara, ziliundwa mwaka wa 1954. Hata katika siku za mwisho za maisha yake, Mlinzi aliendelea kupanua taasisi hii, akiwateua Maono ya Sababu ya mwisho ili kuongeza idadi yao hadi ishirini na saba, na kuanzisha Bodi ya Ziada ya Ulinzi ili kukamilisha Bodi ya Uenezaji.
Katika kutafakari juhudi zake za kuijenga hali changa ya utawala, Shoghi Effendi alieleza kwa waumini kwamba mengi yaliyoanzishwa chini ya mwongozo wake yalikuwa ya muda tu na kwamba ni kazi ya Nyumba ya Haki ya Umwagiliaji “kuweka kwa uwazi zaidi mistari pana ambayo lazima iongoze shughuli za baadaye na utawala” wa Imani. Katika tukio lingine aliandika kwamba “linapokuja suala la Mwili huu Mkuu kuwa umewekwa sawasawa, itabidi uzingatie upya hali nzima, na kuweka kanuni ambazo zitaongoza, maadamu itaona inafaa, shughuli za Sababu”.
Kufuatia kifo cha ghafla cha Shoghi Effendi mnamo Novemba 1957, jukumu la shughuli za Sababu lilikuwa kwa muda mfupi kwa Mikono ya Sababu ya Mungu. Mwezi mmoja tu kabla, walikuwa wamepewa cheo na Mlezi kama “Wakala Wakuu wa Jumuiya changa ya Ulimwengu ya Bahá‘u’lláh, ambao wamevishwa na Kalamu isiyokosea ya Kitovu cha Agano Lake na kazi mbili za kuhakikisha usalama, na kuhakikisha kuenea, kwa Imani ya Baba yake”. Mikono ilifuata kwa uaminifu na bila kuyumbishwa mkondo ulioainishwa na Mlezi. Chini ya uangalizi wao, idadi ya Mabaraza ya Taifa iliongezeka kutoka ishirini na sita hadi hamsini na sita, na ifikapo mwaka wa 1961 hatua alizoelezea kwa mpito wa Baraza la Bahá‘í la Kimataifa kutoka chombo kilichoteuliwa kuwa chombo kilichochaguliwa zilikuwa zimefanyiwa utekelezaji, kuweka msingi kwa uchaguzi wa Nyumba ya Haki ya Umwagiliaji mnamo 1963.
Ukuaji wa asili wa utawala, uliotunzwa kwa makini na Mlezi, uliendelezwa kwa makini na kupanuliwa zaidi chini ya mwongozo wa Nyumba ya Haki. Kipindi kilichofuata cha zaidi ya nusu karne kimeshuhudia mafanikio mengi. Miongoni mwa haya, Katiba ya Nyumba ya Haki ya Umwagiliaji, iliyosifiwa na Mlezi kama “Sheria Kuu Zaidi”, ilitwaliwa mnamo mwaka 1972. Kufuatia mashauriano na Mikono ya Sababu, kazi za taasisi hiyo zilipanuliwa kwa siku za usoni kupitia kuundwa kwa Bodi za Washauri za Mabara mnamo mwaka 1968 na Kituo cha Mafunzo ya Kimataifa mnamo mwaka 1973. Zaidi ya hayo, kwa mara ya kwanza, wanachama wa Bodi ya Ziada waliruhusiwa kuweka wateule ili kuongeza uwezo wa huduma zao za kuenea na kulinda kwa msingi wa jamii. Idadi ya Mabaraza ya Kitaifa na ya Mahali iliongezeka, na uwezo wao wa kutoa huduma kwa jumuiya ya Bahá‘í na kuongeza ushawishi kupitia ushirikiano na jamii pana zaidi. Mabaraza ya Kikanda ya Bahá‘í yalizinduliwa mnamo 1997 ili kusaidia kushughulikia ugumu unaoongezeka wa masuala yanayokabiliwa na Mabaraza ya Kiroho ya Kitaifa huku yakidumisha uwiano kati ya ujumuishaji na utawanyaji katika masuala ya utawala wa jumuiya. Mfumo wa kamati za mafunzo uliowekwa wakati wa Mlezi ulipisha taratibu zilizoweza kuchukua jukumu la kupanga na kufanya maamuzi katika ngazi zaidi za kujitawala, zikiingia mpaka katika majirani na vijiji. Taasisi zaidi ya mia tatu za mafunzo, Mabaraza ya Kikanda zaidi ya mia mbili, na mipango ya utawala katika makusanyiko zaidi ya elfu tano ziliwekwa. Kwenye Riḍván 1992 sheria ya Ḥuqúqu’lláh ilitumika kote duniani kwa ulimwengu wa Bahá‘í na muundo wake wa taasisi baadae ukaimarisha kwa kuanzisha mtandao wa Bodi za Wadhamini na Wawakilishi katika ngazi za kikanda na kitaifa, pamoja na, mnamo mwaka 2005, kupitia uteuzi wa Bodi ya Wadhamini ya Kimataifa. Kufuatia kifo cha Shoghi Effendi, ujenzi wa Mas̱hriqu’l-Aḏhkárs huko Uganda, Australia, Ujerumani, na Panama ulikamilika, na nyengine zikajengwa baadaye huko Samoa, India, na Chile; mnamo 2012, mchakato wa kuanzisha Nyumba za Ibada uliwekwa hadi ngazi za kitaifa na mahali.
Kwa karne nzima, basi, kupitia mfululizo wa hatua za maendeleo, mahusiano kati ya watu binafsi, jumuiya, na taasisi yameendelea kujibadilisha kuwa miundo ngumu zaidi, na misingi ya utawala imepanuliwa, mbinu zake kwa mara kwa mara zimebadilishwa, na mipangilio ya ushirikiano imewekwa wazi na kuboreshwa kila mara. Yale yaliyoanza mwanzo wa karne ya kwanza ya Zama za Kuumbwa kama mtandao wa miili iliyochaguliwa, yalikuwa yamebadilika, ifikapo mwisho wa karne hiyo, kuwa nyota kubwa ya taasisi na mashirika yanayoanzia msingi hadi ngazi ya kimataifa, yakiunganisha ulimwengu wa Bahá‘í katika fikra na vitendo ndani ya biashara ya pamoja katika muktadha wa utofauti wa kiutamaduni na mipangilio ya kijamii.
Leo, ingawa utawala bado haujafikia ukomavu wake kamili, mfumo ulioanzishwa na Bahá‘u’lláh unaonesha mtindo mpya wa mwingiliano na uchangamfu ulio wazi katika uhusiano kati ya watendaji wakuu watatu wanapojihusisha na lengo la pamoja la kufanya kazi kwa maendeleo ya asili ya Imani na uboreshaji wa ulimwengu. Katika ushirika wa wafanyakazi wenye mawazo sawa na katika mipangilio mbalimbali ya masomo, ya kutafakari, na ya mwingiliano wa kijamii mwingi mwingine, watu binafsi hutoa maoni yao na kutafuta ukweli kupitia mchakato wa mashauriano, bila kushikilia usahihi wa mawazo yao wenyewe. Pamoja, wanasoma hali halisi ya mazingira yao, kuchunguza kwa kina mwongozo uliopo, kuchota maarifa muhimu kutoka kwa Mafundisho na kutokana na uzoefu unaokua, kuunda mazingira ya ushirikiano na kuinua kiroho, kujenga uwezo, na kuanzisha hatua inayoongezeka kwa ufanisi na ugumu kwa muda. Wanajaribu kutofautisha maeneo ya shughuli ambapo mtu binafsi anaweza kutekeleza mpango bora kutoka kwa yale ambayo ni jukumu la taasisi pekee, na kwa moyo na roho wanakaribisha mwongozo na mwelekeo wa taasisi zao. Katika makusanyiko yaliyoendelea na ndani ya vijiji na majirani ambayo ni vituo vya shughuli nyingi, jumuiya inajitokeza ikiwa na hisia ya utambulisho wa pamoja, mapenzi, na kusudi, ikitoa mazingira ya kulea uwezo wa watu binafsi na kuwaunganisha katika shughuli nyingi za kukamilishana na zinazoungana ambazo zinakaribisha wote na kutafuta kuinua kila mtu. Jamii kama hizo zinatambulika zaidi na zaidi kwa hisia za umoja kati ya wanachama wao, uhuru wao kutokana na aina zote za ubaguzi, tabia yao ya kujitolea, kujitolea kwao kwa usawa wa wanawake na wanaume, huduma yao isiyo na ubinafsi kwa binadamu, michakato yao ya elimu na kuzaa maadili, na uwezo wao wa kujifunza kwa utaratibu na kuchangia kwa maendeleo ya kimwili, kijamii, na kiroho katika jamii. Wale wanachama wa jamii wanaoitwa kutoa huduma kwenye taasisi wanajitahidi kuwa na fahamu ya wajibu wao wa kujitenga na mapenzi na chuki zao wenyewe, kutokuchukulia wenyewe kama mapambo makuu ya Sababu au kuwa bora kuliko wengine, na kuepuka jaribio lolote la kudhibiti mawazo na vitendo vya waumini. Katika kutekeleza majukumu yao, taasisi zinawezesha mabadilishano ya ubunifu na ushirikiano kati ya vipengele vyote vya jamii na kujitahidi kujenga ijmaa, kukabiliana na changamoto, kuendeleza afya ya kiroho na nguvu, na kubaini kupitia uzoefu njia bora zaidi za kufuatilia malengo na madhumuni ya jamii hiyo. Kwa njia mbalimbali, ikiwa ni pamoja na kuanzishwa kwa mashirika ya elimu, wanasaidia kukuza maendeleo ya kiroho na kiakili kwa waumini.
Kama matokeo ya mahusiano na uwezo mpya wa watendaji hao watatu, duara la wale wenye uwezo wa kufikiri na kutenda kistratejia limepanuliwa, huku msaada, rasilimali, hamasa, na mwongozo wa upendo ukitolewa popote inapohitajika. Uzoefu na ufahamu vinashirikiwa kote duniani, kutoka msingi hadi ngazi ya kimataifa. Mpangilio wa maisha uliojitengeneza kupitia uhusika huu hai unalibariki roho za mamilioni kutoka kila namna ya maisha, ukiwa umechochewa na Bahá‘u’lláh’s vision wa ulimwengu ulio na umoja. Katika nchi baada ya nchi, umevutia umakini wa wazazi, waelimishaji, viongozi wa asili, maafisa, na viongozi wa mawazo kwa nguvu ya mfumo wake kushughulikia mahitaji ya dharura ya dunia. Bila shaka, sio kila jamii inaonyesha sifa za zile zilizoendelea zaidi; kweli, katika historia ya Bahá‘í hii imekuwa hivyo siku zote. Hata hivyo, kuonekana kwa uwezo mpya katika mahali popote kunawakilisha maendeleo ya wazi na ni ishara njema kwamba wengine bila shaka watafuata njia hiyo.
Katika enzi na karne zijazo, Utaratibu wa Utawala utaendelea kugeuka kioganiki kwa kujibu ukuaji wa Imani na mahitaji ya jamii inayobadilika. Shoghi Effendi alitarajia kwamba “sehemu zake muhimu, taasisi zake za kioganiki, zinapoanza kufanya kazi kwa ufanisi na nguvu,” Utaratibu wa Utawala uta “thibitisha dai lake na kuonyesha uwezo wake wa kuchukuliwa sio tu kama kiini bali pia kama mfano halisi wa Mpangilio Mpya wa Dunia ulio kusudiwa kuwajumuisha wanadamu wote katika ukamilifu wa wakati”. Hivyo, kama mfumo wa Bahá’u’lláh unavyozidi kubainika, utawasilisha njia mpya na zenye uzalishaji zaidi kwa binadamu kupanga mambo yake. Katika mchakato wa mageuzi haya kioganiki, mahusiano kati ya watu binafsi, jumuiya, na taasisi yatajibunua bila shaka kuelekea mwelekeo mpya na wakati mwingine kwa njia zisizotarajiwa. Hata hivyo, ulinzi thabiti wa kimungu unaouzingira Nyumba ya Uadilifu utahakikisha kwamba, wakati ulimwengu wa Bahá’í unavyopatia njia yake kupitia msukosuko wa kipindi hatari zaidi katika mageuzi ya kijamii ya binadamu, utafuata bila kuyumbayumba mkondo uliowekwa na Uongozi wa Kimungu.
Kuenea na Kukua kwa Imani Duniani Kote
Tangu kuanzishwa kwake, jamii iliyolelewa na Bahá’u’lláh, ambayo ilikuwa ndogo kwa idadi na ina mipaka ya kijiografia, ilichochewa na mafundisho yake ya juu na kusimama kuyashirikisha kwa ukarimu na wale wote waliokuwa wakitafuta njia ya kiroho kwa mabadiliko binafsi na ya kijamii. Baadaye, marafiki wakajifunza kufanya kazi kwa karibu na watu na mashirika yenye mawazo sawa ili kupandisha roho ya binadamu na kuchangia kuboresha familia, jamii, na jamii kwa ujumla.
Ukaribisho kwa ujumbe wa Bahá’u’lláh ulipatikana katika kila nchi, na kupitia jitihada za kujitolea na kujisacrifisha kwa vizazi vingi, jamii za Bahá’í ziliibuka kote duniani, katika miji na vijiji vya mbali, ili kujumuisha utofauti wa jamii ya binadamu.
Wakati wa Ugawaji wa Báb, Imani iliimarishwa katika nchi mbili. Katika wakati wa Bahá’u’lláh ilienea jumla ya nchi kumi na tano, na mwishoni mwa utume wa ‘Abdu’l-Bahá ilikuwa imefikia takriban nchi thelathini na tano. Wakati wa miaka yenye vurugu ya vita vya dunia, ‘Abdu’l-Bahá alifunua mojawapo ya turathi zake za thamani, Vidonge vya Mpango wa Kimungu, mpango wake mkubwa kwa mwangaza wa kiroho wa sayari kupitia kuenea kwa mafundisho ya Bahá’u’lláh. Waraka huu muhimu uliinua wito kwa jitihada za pamoja na za kimbinu; lakini kufikia wakati wa kifo cha Mwalimu, ilikuwa haijaingia sana katika fikra na matendo ya jamii, na mashujaa wachache tu wa ajabu wa Imani, wakiwa mstari wa mbele miongoni mwao Martha Root, walikuwa wamejitokeza kuitikia.
Kwa miaka ishirini baada ya Mpango wa Kimungu kufunuliwa na kalamu ya ‘Abdu’l-Bahá, utekelezaji wake uliwekwa kando hadi wakati ambapo marafiki, wakiongozwa na Shoghi Effendi, walikuwa na uwezo wa kuunda mashine ya kiutawala ya Imani na kuimarisha utendakazi wake sahihi. Ni pale tu wakati muundo wa kwanza wa kiutawala ulipokuwa umewekwa imara ndipo Mlinzi anaweza kuanza kuelezea maono ya ukuaji wa Imani kulingana na Mpango wa Kimungu wa ‘Abdu’l-Bahá. Kama vile utawala ulivyokua kupitia hatua tofauti za ugumu zinazoongezeka, vivyo hivyo na juhudi za kushirikisha na kutumia mafundisho ya Bahá’u’lláh ziliendelea kwa asili, zikizaa miundo mipya ya maisha ya jamii iliyoweza kukumbatia idadi kubwa zaidi ya watu, kuwawezesha marafiki kuchukua changamoto kubwa zaidi, na kuchangia kwa kiasi kikubwa katika mabadiliko binafsi na ya kijamii.
Ili kuanza jitihada hii ya kimfumo, Shoghi Effendi aliwaita jamii za Marekani na Kanada - wapokeaji waliochaguliwa wa Vidonge vya Mpango wa Kimungu, ambao aliwatambua, mtawalia, kama watekelezaji wakuu na washirika wao - kutunga “mpango wa kimfumo, uliofikiriwa kwa makini, na kuwekwa vizuri” ambao ulipaswa kuwa “unafuatwa kwa nguvu na kuendelezwa kwa kuendelea”. Wito huu ulisababisha uzinduzi wa Mpango wa Kwanza wa Miaka Saba mnamo 1937, uliobeba mafundisho ya Bahá’u’lláh hadi Amerika ya Kusini, uliofuatiwa na Mpango wa Pili wa Miaka Saba, ulioanza mnamo 1946, uliolenga maendeleo ya Imani barani Ulaya. Shoghi Effendi alihimiza vivyo hivyo kazi ya kufunza katika jamii nyingine za kitaifa, ambazo baadaye zilipitisha mipango ya kitaifa chini ya jicho lake lenye uangalizi. Baraza la Kiroho la Kitaifa la India na Burma lilipitisha mpango wake wa kwanza mnamo 1938; Uingereza mnamo 1944; Uajemi mnamo 1946; Australia na New Zealand mnamo 1947; Iraq mnamo 1947; Kanada, Misri na Sudan, na Ujerumani na Austria mnamo 1948; na Amerika ya Kati mnamo 1952. Kila moja ya mipango hii ilifuata mfumo ule ule wa msingi: kufundisha watu binafsi, kuanzisha Baraza la Mitaa na kukuza jamii, na kufungua maeneo zaidi ya mitaa kwenye eneo la nyumbani au nchini nyingine - na kisha kurudia mfumo huo mara nyingine tena. Wakati msingi madhubuti ulikuwa umewekwa katika nchi au eneo, Baraza jipya la Kitaifa lilikuwa linaweza kuinuliwa.
Katika miaka hii, Shoghi Effendi aliwahimiza marafiki mara kwa mara kutekeleza majukumu yao kufundisha Imani ndani ya muktadha wa mipango iliyopitiwa na Mabaraza yao ya Kitaifa. Kwa muda, mbinu kama vile uhamiaji wa kimisionari, kufundisha kusafiri, mikusanyiko ya pembeni mwa moto, shule za majira ya joto, na ushiriki katika shughuli za mashirika yenye mawazo sawa, zilionekana kuwa zenye ufanisi katika maeneo fulani, na aliwahimiza marafiki katika sehemu nyingine za dunia kuyapitisha. Ju efforts za upanuzi zilikiwa zikiambatana na msisitizo wa maendeleo ya ndani yanayohitajika kwa kuthibitisha utambulisho na tabia ya Imani ya Bahá’í kama jamii tofauti ya kidini. Mchakato huu wa kutengeneza ulilimwa kwa makini na Mlinzi, ambaye aliwaambia waumini historia ya Imani yao, alifacilitate matumizi ya kalenda ya Bahá’í, alisisitiza ushiriki wa mara kwa mara katika Sikukuu na ukumbusho wa Siku Takatifu, na kuwaongoza kwa subira wakumbatie jukumu la utii wa sheria za Bahá’í, kama vile taratibu za ndoa ya Bahá’í. Taratibu, Imani ilijitokeza kama dini ya dunia, ikichukua nafasi yake kati ya dini ndugu zake.
Pamoja na kuanzishwa kwa taasisi za kimataifa, jitihada za pamoja za Imani katika uwanja wa kufundisha zilihamia katika uwanja wa ushirikiano wa kimataifa. Mnamo 1951, jamii tano za kitaifa zilishirikiana katika utekelezaji wa Kampeni ya Afrika “yenye matumaini sana” na “iliyo na maana kubwa sana” ili kueneza kuenea kwa Imani katika bara hilo. Na mnamo 1953, Msako wa Miaka Kumi ulianzishwa, ukiunganisha juhudi za Mabaraza yote kumi na mbili yaliyokuwepo ya Kitaifa katika Mpango mmoja wa pamoja wa ulimwengu - wa kwanza wa aina yake. Katika hatua hii ya taji ya utume wa Mlinzi, mtandao wa vyombo vya kiutawala marafiki walivyokuwa wameanzisha na mbinu za ufundishaji zilizothibitishwa walizokuwa wameendeleza zilitumika katika jitihada za kiroho za pamoja ambazo jamii ya Bahá’í haijawahi kushuhudia kabla.
Wakati waumini walisafiri mbali na kote kushiriki Imani yao yenye thamani, walipata mwitikio mkubwa kwa kanuni zake na mafundisho miongoni mwa watu mbalimbali. Wakazi hao waligundua ndani ya Ufunuo wa Bahá’u’lláh maana ya kina zaidi na madhumuni kwa maisha yao, pamoja na ufahamu mpya ambao utawawezesha jamii zao kushinda changamoto na kuendelea kiroho, kijamii, na kimaada. Nuru ya kiungu, ambayo awali ilisambazwa pole pole kutoka mtu mmoja hadi mwingine, hivyo basi ilianza kusambazwa haraka kati ya wingi wa binadamu. Mwanzilishi wa tukio la kuingia kwa vikosi vilivyotabiriwa na ‘Abdu’l-Bahá ulionekana katika uandikishaji wa waumini mamia huko Uganda, Gambia, Visiwa vya Gilbert na Ellice, na baadaye, Indonesia na Kameruni. Kabla ya Mpango huo kukamilika, mchakato ulikuwa umeanza katika idadi ya nchi nyingine, na wale watu binafsi waliokumbatia Imani kufikia makumi ya maelfu au hata zaidi.
Baada ya kifo cha Shoghi Effendi, Mikono ya Sababu ilihakikisha kukamilisha kwa mafanikio kwa Msako wa Miaka Kumi kwa kufuata njia aliyoelezea bila kugeuka. Kwa kutumia masomo yaliyojifunza chini ya mwongozo wa Mlinzi, zaidi ilifanikiwa katika uwanja wa kufundisha kwa muongo mmoja kuliko karne iliyotangulia. Imani ilienea hadi nchi na maeneo mapya 131, na idadi ya maeneo ambayo Bahá’ís waliishi ilizidi elfu kumi na moja, na jumla ya Mabaraza ya Kiroho ya Kitaifa hamsini na sita na zaidi ya Mabaraza ya Mitaa 3,500. Ujasiriamali ulifikia kilele katika uchaguzi wa Nyumba ya Haki ya Ulimwengu na wanachama wa Mabaraza hayo ya Kitaifa, kulingana na masharti yaliyowekwa na ‘Abdu’l-Bahá.
Baada ya kuanzishwa kwake, Nyumba ya Haki iliendeleza utekelezaji wa kimfumo wa Mpango wa Kimungu, ikiuanzisha umri wake wa pili kwa kupanua na kuongeza wigo wa shughuli zilizolimwa na Mlinzi, kuziongezea au kuziendeleza vipengele mbalimbali vya kazi, na kuratibu na kuunganisha shughuli za Mabaraza yote ya Kitaifa. Miongoni mwa maeneo ya msisitizo yaliyoibuka au kupata umakini zaidi yalikuwa ushiriki wa kila mtu wa kutoa huduma kwa Sababu na kina cha uelewa wa watu binafsi wa sheria na mafundisho. Aidha, mchakato wa kuimarisha taasisi ulisisitiza ushirikiano kati ya Bodi zilizoanzishwa za Washauri na Mabaraza ya Kitaifa, kama vile kati ya wanachama wa Bodi za Ziada na Mabaraza ya Kiroho ya Mitaa. Maisha ya jamii yaliboreshwa kupitia mkazo kwenye madarasa ya watoto, utangulizi wa shughuli kwa vijana na wanawake, na kufanya vikao vya mara kwa mara vya Baraza. Mipango mingine ilijumuisha kutangaza kwa wingi Imani hiyo na kukuza kupitia vyombo vya habari; maendeleo ya vituo vya kujifunza, ikiwa ni pamoja na shule za majira ya joto na taasisi za kufundisha; ushiriki mkuu katika maisha ya jamii; na kuendeleza masomo ya Bahá’í.
Matokeo ya juhudi hizi zote, ifikapo miaka ya 1990, Imani ilikuwa imesambaa katika maelfu ya maeneo na idadi ya Mabunge ya Kitaifa iliongezeka mara tatu zaidi na kufikia takribani 180. Wakati huu, ukuaji wa jamii za kitaifa ulifuata mitindo miwili mikubwa ambayo ilitegemea zaidi majibu kutoka kwa idadi kubwa ya watu. Katika mtindo wa kwanza, jumuiya za kienyeji zilikuwa ndogo kwa ukubwa, na ni chache tu zilizokua na kuwa na waumini mia moja au zaidi. Jumuiya hizi mara nyingi zilitambulika kwa mchakato imara wa kujimarisha uliofanya kuwe na anuwai ya shughuli na kujitokeza kwa hisia kali ya utambulisho wa Bahá‘í. Hata hivyo, ilizidi kuwa dhahiri kwamba, ingawa zimeungana katika imani zao, zikitambulika kwa malengo ya juu, na ufanisi katika kusimamia mambo yake na kuhudumia mahitaji yake, jumuiya kama hiyo ndogo—hata kama ilistawi au ilijaribu kuhudumia wengine kupitia juhudi zake za kibinadamu—haingeweza kamwe kutarajiwa kuhudumu kama mfano wa kubadilisha muundo wa jamii nzima.
Mtindo wa pili ulijitokeza katika nchi ambako mchakato wa kuingia kwa makundi ulianza, ukisababisha ongezeko kubwa la idadi ya wanachama, maeneo mapya, na taasisi mpya. Katika nchi kadhaa jamii ya Bahá‘í ilikua kujumuisha zaidi ya waumini laki moja, wakati India ilifikia takribani milioni mbili. Kwa kweli, katika kipindi cha miaka miwili mwishoni mwa miaka ya 1980, zaidi ya roho milioni moja zilikumbatia Imani duniani kote. Hata hivyo, katika maeneo kama hayo, licha ya juhudi za ubunifu na kujitolea zilizofanywa, mchakato wa kujimarisha haukuweza kwenda sambamba na upanuzi. Wengi walikuwa Bahá‘ís, lakini hakukuwa na njia za kutosha kwa waumini hawa wapya kujidhatiti vyema katika ukweli msingi wa Imani na kwa jumuiya zenye nguvu kujitokeza. Madarasa ya elimu ya Bahá‘í hayakuweza kuanzishwa kwa idadi ya kutosha kuhudumia idadi inayoongezeka ya watoto na vijana. Mabaraza ya Kienyeji zaidi ya elfu thelathini yaliumbwa, lakini ni sehemu ndogo tu iliyoanza kufanya kazi. Kutokana na uzoefu huu, ilikuwa dhahiri kwamba kozi za elimu za mara kwa mara na shughuli za jamii kwa njia isiyo rasmi, ingawa ni muhimu, hazikutosha, kwani zilipelekea kuinuliwa kwa kiasi kidogo cha wafuasi wa kazi ambao, bila kujali wamedhamiria kiasi gani, hawakuweza kutosha mahitaji ya maelfu kwa maelfu ya waumini wapya.
Ifikapo mwaka wa 1996, ulimwengu wa Bahá‘í ulikuwa umefika mahali ambapo maeneo mengi ya shughuli ambayo yalichangia sana maendeleo kwa miaka mingi yalihitaji kutathminiwa upya na kuelekezwa upya. Watu binafsi, jamii, na taasisi zilihutajika kujifunza sio tu jinsi ya kuanzisha njia ya hatua ambayo inaweza kuwafikia watu wengi, bali pia jinsi ya kuongeza kwa haraka idadi ya watu ambao wangeweza kushiriki katika vitendo vya huduma ili kujimarisha kuweza kwenda sambamba na upanuzi unaokua kwa kasi. Jitihada ya kuanzisha Imani kwa idadi kubwa ya watu wa duniani ilipaswa kuwa ya kimfumo zaidi. Wito katika Mpango wa Miaka Mine ya kuwa na “maendeleo makubwa katika mchakato wa kuingia kwa makundi” ulilenga kukiri kwamba hali za Imani, pamoja na hali za ubinadamu, ziliruhusu, na hata kuhitaji, ukuaji endelevu wa jamii ya ulimwengu ya Bahá‘í kwa kiwango kikubwa. Ni wakati huo tu ambapo nguvu ya mafundisho ya Bahá‘u’lláh ya kubadili tabia ya binadamu ingeweza kutambuliwa zaidi.
Katika mwanzo wa Mpango wa Miaka Mine, marafiki katika kila eneo walihimizwa kutambua mbinu na mbinu zinazotumika kwa hali zao maalum na kuanzisha mchakato wa mfumo wa maendeleo ya jamii ambapo wangefanya marejeleo ya mafanikio na changamoto zao, kurekebisha na kuboresha mbinu zao ipasavyo, kujifunza, na kusonga mbele bila kusita. Pale njia ya hatua ilipokuwa haijawa wazi, anuwai ya njia za changamoto maalum zilizotambuliwa na Mpango zingeweza kujaribiwa mahali tofauti; pale mpango katika eneo fulani ulipoonekana kuwa wenye ufanisi kupitia uzoefu, sifa zake zingeweza kushirikishwa na taasisi katika ngazi ya kitaifa au ya kimataifa na kisha kuenezwa mahali pengine na hata kuwa sehemu ya Mipango ya siku zijazo.
Katika zaidi ya robo karne, mchakato huu wa kujifunza kuhusu ukuaji umezaa anuwai ya dhana, vyombo, na njia ambazo kila mara zimeimarisha mfumo unaoendelea kubadilika wa hatua za jamii. Miongoni mwa sifa zilizo wazi zaidi ni uundaji wa mtandao wa taasisi za mafunzo—zinazotoa programu za elimu kwa watoto, vijana na watu wazima—kwa kuwezesha marafiki kwa idadi kubwa na kuwezesha kuongeza uwezo wao kwa huduma. Nyingine ilikuwa ni muundo wa vikundi, ambao ulirahisisha mfumo wa kazi ya ufundishaji katika maeneo yanayoweza kudhibitiwa kupitia uanzishaji na kuimarika kwa hatua kwa mipango ya ukuaji, na kuongeza kasi ya kuenea na maendeleo ya Imani ndani ya kila nchi na kote duniani. Ndani ya mipango hiyo ya ukuaji, mfumo mpya wa maisha ya jamii ulijitokeza, kuanzia na marudio ya shughuli nne za msingi ambazo zilitumika kama milango ya kuingia kwa idadi kubwa, inayounganishwa na anuwai ya juhudi zingine, zikiwemo ufundishaji binafsi na wa pamoja, kutembelea nyumba, kuandaa mikusanyiko ya kijamii, kuadhimisha Sikukuu na Siku za Ukatifu, kusimamia mambo ya jamii, na kukuza shughuli za maendeleo ya kijamii na kiuchumi—zote kwa pamoja, zingeweza kufanikisha mabadiliko katika asili ya kiroho ya jamii na kuimarisha mahusiano ya kijamii kati ya watu binafsi na familia.
Tukitazama nyuma kwa karne moja ya juhudi za kutekeleza yaliyomo katika Mpango wa Kiuungu, inaonekana wazi kwamba jamii ya Bahá‘í duniani imepata maendeleo makubwa katika ngazi ya utamaduni. Idadi kubwa zaidi ya watu wamehusika katika mchakato wa kujifunza kwa makusudi kuomba Mafundisho yanayohusiana na ukuaji na maendeleo ndani ya mfumo wa hatua unaobadilika kupitia uzoefu wa marafiki na mwongozo wa Nyumba ya Haki. Ongezeko la uwezo wa kushiriki katika mchakato huu wa kujifunza linaonekana katika sifa ambazo zinajidhihirisha zaidi na zaidi katika jamii ya Bahá‘í: kudumisha mtazamo wa unyenyekevu katika kujifunza, iwe wakisherehekea mafanikio au wakisonga mbele licha ya vikwazo na changamoto; kuimarisha utambulisho wa Bahá‘í huku ukilinda mwelekeo wa kukaribisha wote; na kuchukua hatua katika mazingira mapana ya juhudi huku ukiendelea kukuza njia ya kufanya kazi ya Imani ambayo ni ya kimfumo na inayoeleweka. Katika maelfu ya vikundi, idadi ya watu inayoongezeka wanajiona kama washiriki wakuu katika kupata, kuunda, na kutumia maarifa kwa ajili ya maendeleo na maendeleo yao wenyewe. Wanashiriki katika majadiliano kama familia, marafiki, na majirani kuhusu mada za kiroho za juu na maswala ya kijamii muhimu; wanaanzisha shughuli zinazochora mfumo wa maisha unaotambulika kwa tabia yake ya kujitolea; wanaotoa elimu kwa vijana na kuongeza uwezo wao wa huduma; na kuchangia katika maendeleo ya kijamii na maendeleo ya jamii zao. Wamewezeshwa kuchangia katika kuboresha jamii yao ya kienyeji na dunia kwa ujumla. Wanapofikiria na kutenda kwa njia hii, wamepata ufahamu wa kina wa kusudi la dini yenyewe.
Kushiriki katika Maisha ya Jamii
Kipimo kingine cha ukuaji wa Mpango wa Kimungu wa ‘Abdu’l-Bahá ni ushirikiano zaidi wa jumuiya ya Bahá’í katika maisha ya jamii. Tangu mwanzo wa huduma yake, Shoghi Effendi alivutia mara kwa mara umakini wa marafiki kwa nguvu ya Ufunuo wa Bahá’u’lláh katika kuleta mabadiliko ya kiumbe katika jamii—mchakato ambao hatimaye ungesababisha kutokea kwa ustaarabu wa kiroho. Hivyo, Wa-Bahá’í walilazimika kujifunza kutumia mafundisho ya Bahá’u’lláh si tu kwa mabadiliko ya kiroho ya mtu binafsi bali pia kwa mabadiliko ya kimwili na kijamii, kuanzia ndani ya jamii zao wenyewe na kisha hatua kwa hatua kupeleka juhudi zao kuyakumbatia makundi mapana zaidi katika jamii.
Wakati wa ‘Abdu’l-Bahá, baadhi ya jumuiya za Bahá’í huko Iran, pamoja na nyingine chache katika nchi jirani, zilikuwa zimefikia ukubwa na kupata hali zilizowawezesha kufuatilia shughuli za kimfumo kwa maendeleo ya kijamii na kiuchumi. ‘Abdu’l-Bahá alifanya kazi bila kuchoka pamoja na marafiki kuongoza na kukuza maendeleo yao. Kwa mfano, Aliwatia moyo waumini wa Iran kuanzisha shule zilizokuwa wazi kwa wasichana kama vile wavulana, kutoka katika sekta zote za jamii, ambazo zingetoa mafunzo katika tabia njema pamoja na sanaa na sayansi. Alipeleka waumini kutoka Magharibi kusaidia katika kazi hii ya maendeleo. Kwa vijiji vya Bahá’í vya ‘Adasíyyih na Daidanaw mbali alitoa mwongozo kwa ustawi wa kiroho na kimwili wa jumuiya hizi. Aliagiza kuwepo kwa vitengo vya elimu na huduma nyingine za kijamii kuzunguka Mas̱hriqu’l-Aḏhkár huko ‘Is̱hqábád. Kwa moyo wake, shule zilianzishwa nchini Misri na Kaukasia. Baada ya kupita kwake, Shoghi Effendi alitoa mwongozo wa kupanua juhudi hizi. Shughuli za kukuza afya, kusoma na kuandika, na elimu ya wanawake na wasichana zilienea kote katika jumuiya ya Iran. Kuchochewa na msukumo wa awali kutoka kwa ‘Abdu’l-Bahá, shule ziliendelea kufunguliwa katika miji na vijiji kote nchini humo. Shule hizi zilistawi kwa muda, zikichangia katika kisasa cha taifa hilo, hadi mwaka wa 1934 walipolazimishwa kufunga na serikali.
Mahali pengine, hata hivyo, Shoghi Effendi aliwashauri marafiki kuweka nguvu kwa raslimali zao chache za binadamu na kifedha katika ufundishaji na kupandisha Daraja la Utawala. Barua iliyoandikwa kwa niaba yake ilielezea kwamba “michango yetu kwa Imani ni njia ya hakika zaidi ya kuondoa kwa mara zote mzigo wa njaa na taabu kutoka kwa wanadamu, kwa maana ni kupitia mfumo wa Bahá’u’lláh—wa asili ya Kimungu—ambapo dunia inaweza kupata mguu”. Wengine “hawawezi kuchangia kwenye kazi yetu au kuifanyia sisi”, barua iliendelea, “kwa hivyo kwa kweli jukumu letu la kwanza ni kuunga mkono kazi yetu wenyewe ya kufundisha, kwani hii itaongoza kwa uponyaji wa mataifa”. Wakati mtu mmoja mmoja walipata njia binafsi ambazo wangeweza kutoa mchango kwa maendeleo ya kimwili na kijamii, kwa ujumla Wa-Bahá’í waliwekeza raslimali zao katika ukuaji na kujenga jumuiya yao. Katika miaka ya mwanzo baada ya uchaguzi wa Nyumba ya Haki, mwongozo uliendelea kwa muda katika mwelekeo huo huo. Hivyo, ingawa dhana ya maendeleo ya kijamii na kiuchumi imewekwa katika mafundisho ya Bahá’u’lláh, kutokana na hali ya Imani katika uongozi wa Mlezi na miaka iliyofuata, haikuwa inawezekana kwa sehemu kubwa ya dunia ya Bahá’í kuchukua shughuli za maendeleo.
Mwaka wa 1983, baada ya miongo kadhaa ya juhudi zisizokubali kufedheheshwa katika uwanja wa kufundisha na kama matokeo ya ukuaji mkubwa katika nchi nyingi duniani kote, jumuiya ya Jina Kuu ilipata hatua ambayo kazi ya maendeleo ya kijamii na kiuchumi ingeweza—kwa hakika, ilibidi—ijumuishwe katika shughuli zake za kawaida. Marafiki walihimizwa kujitahidi, kupitia matumizi yao ya kanuni za kiroho, uadilifu wa mwenendo, na mazoezi ya sanaa ya majadiliano, kujinyanyua wenyewe na hivyo kuchukua jukumu kama mawakala wa maendeleo yao wenyewe. Ofisi ya Maendeleo ya Kijamii na Kiuchumi ilianzishwa katika Kituo cha Dunia kusaidia Nyumba ya Haki kukuza na kuratibu shughuli za marafiki katika uwanja huu duniani kote, na baada ya muda ilibadilika kudumisha mchakato wa kimataifa wa ujifunzaji kuhusu maendeleo. Waumini binafsi waliinuka kuanzisha shughuli mbalimbali zilizohusisha si Wa-Bahá’í tu bali pia jamii pana zaidi. Ndani ya muongo mmoja, mamia ya shughuli za maendeleo zilianzishwa duniani kote, zikishughulikia wasiwasi mbalimbali kama vile maendeleo ya wanawake, elimu, afya, mawasiliano ya umma, kilimo, shughuli za kiuchumi, na mazingira.
Shughuli zilikuwa zikisambaa pamoja na mfululizo wa utata. Shughuli rahisi zenye msimu mfupi katika vijiji na miji zilipangwa kujibu matatizo mahususi na changamoto zilizokutana katika maeneo hayo. Miradi endelevu, kama vile shule na zahanati, iliwekwa kutosheleza mahitaji ya kijamii kwa muda mrefu, mara nyingi pamoja na miundo ya shirika kuhakikisha uhai wao na ufanisi. Na hatimaye, ifikapo mwaka wa 1996, baadhi ya mashirika yaliyoongozwa na Wa-Bahá’í yenye miundo ya kiprogramu yenye utata fulani ilianzishwa na watu binafsi kujifunza kufuatilia kwa mfumo njia iliyounganishwa kwa maendeleo, ndani ya idadi ya watu, ambayo ingesababisha athari kubwa katika eneo. Katika juhudi zote hizi, marafiki waliotafuta kutumia kanuni za kiroho katika matatizo ya vitendo.
Kama mashirika yaliyoongozwa na Bahá’í pamoja na mashirika yaliyo chini moja kwa moja ya mamlaka ya taasisi za Bahá’í yalianza kuonekana nchi moja baada ya nyingine, athari za juhudi zao ndani ya jumuiya na jamii pana zilikuja kuwa dhaifu zaidi, zikidhihirisha muunganisho wa nguvu kati ya vipengele vya kimwili na kiroho vya maisha. Maendeleo yalitokea si tu katika vitendo, bali pia katika ngazi ya fikira. Marafiki walikuja kuelewa seti ya dhana za msingi: Dunia haigawiwi katika madaraja ya nchi zilizoendelea na zisizoendelea—zote zinahitaji mabadiliko na mazingira yanayotoa hali za kiroho, kijamii, na kimwili zinazohitajika kwa usalama na ustawi wao. Maendeleo si mchakato unaotekelezwa na watu wengine kwa niaba ya wengine; badala yake, watu wenyewe, popote wanapoishi, ndio wahusika wakuu wa maendeleo yao. Upatikanaji wa maarifa na ushiriki katika uzalishaji wake, utekelezaji, na usambazaji iko katika moyo wa juhudi. Jitihada huanza kwa ndogo na kukua kwa utata kama uzoefu unavyokusanya. Programu ambazo ufanisi wake umethibitishwa katika eneo moja zinaweza kuanzishwa kwa mfumo katika nyingine. Kama kanuni hizi na dhana zinatumiwa katika muktadha maalum, marafiki wanazidi kuwa stadi katika uchambuzi wa hali za kijamii, kupata ufahamu kutoka Maandiko na kutoka maeneo mbalimbali yanayofaa ya maarifa, na kuanzisha shughuli ambazo zimejumuishwa kabisa na kazi ya ujenzi wa jumuiya.
Ifikapapo mwaka wa 2018, kuenea kwa kiasi kikubwa na kuongezeka kwa utata wa juhudi za maendeleo za Bahá’í duniani kote kulipelekea kuanzishwa kwa taasisi mpya katika Ardhi Takatifu—Shirika la Maendeleo ya Kimataifa la Bahá’í. Taasisi hii ya kimataifa ilichukua, na kukuza zaidi, majukumu na madaraka yaliyotekelezwa hapo awali na Ofisi ya Maendeleo ya Kijamii na Kiuchumi, ikisaidia juhudi za hatua za kijamii za watu binafsi, jumuiya, taasisi, na mashirika kote. Kama Ofisi iliyotangulia, ni madhumuni yake ya msingi kuduisha mchakato wa kimataifa wa ujifunzaji kuhusu maendeleo unaor unfold katika ulimwengu wa Bahá’í, kwa kufadhili na kuunga mkono hatua na tafakuri, ukusanyaji na uwekaji wa mfumo wa uzoefu, uconceptualization, na mafunzo—yote yakitekelezwa katika nuru ya mafundisho ya Imani. Hatimaye, inatafuta kukuza njia ya maendeleo inayotambuliwa kwa uhakika kama ya Bahá’í.
Translated article portion:
Sambamba na ukuaji wa kimfumo wa michakato ya upanuzi na uimarishaji, pamoja na maendeleo ya kijamii na kiuchumi, eneo jingine kuu la utendaji lilijitokeza: ushiriki mkubwa zaidi katika mijadala inayoendelea katika jamii. Katika idadi inayoongezeka ya mazingira ya kijamii ambapo mijadala kuhusu matatizo ya binadamu hufanyika, Wabahá‘í hujitahidi kushiriki mitazamo inayohusiana iliyochotwa kutoka katika bahari ya Ufunuo wa Bahá’u’lláh. Ni Bahá’u’lláh Mwenyewe aliyetangaza moja kwa moja tiba yake ya uponyaji kwa viongozi wa dunia na kuomba itekelezwe na ubinadamu wote. Licha ya viongozi na watawala kushindwa kuitikia kwa njia chanya madai ya kimungu ya madai yake, aliwataka watumie kanuni Zake kwa ajili ya kuanzishwa kwa amani ya dunia: “Sasa kwa kuwa mmekataa Amani Kubwa maishani, shikamaneni na hii, Amani Ndogo, ili mpate angalau kwa kiasi fulani kuboresha hali yenu wenyewe na ya wategemezi wenu.” ‘Abdu’l-Bahá, katika Maandiko kama vile Maandiko kwa The Hague, na hasa katika hotuba zilizotolewa wakati wa safari Zake kwenda Magharibi, alitangaza bila kukoma mafundisho ya Baba Yake kwa wenye nguvu na umati wanaoshughulikia shida nyingi ambazo binadamu wanakabiliana nazo.
Mwanzoni mwa utumishi wake, Shoghi Effendi, akitambua umuhimu wa msingi wa kutangaza kwa watu na viongozi wa dunia mitazamo na hekima iliyotunzwa katika mafundisho ya Bahá’í, alianzisha mipango kwa kusudi hili. Haya yalijumuisha, kati ya mengine, kufunguliwa kwa ofisi ya taarifa za Bahá’í huko Geneva mnamo 1925, uchapishaji wa juzuu za The Bahá’í World, na wito kwa Wabahá‘í wenye ujuzi kulinganisha Mafundisho na fikra za kisasa kuhusiana na matatizo mbalimbali ya dunia. Baada ya kuanzishwa kwa Umoja wa Mataifa, Jumuiya ya Kimataifa ya Bahá’í iliundwa mnamo 1948 kama shirika lisilo la kiserikali linalowakilisha jumuiya za Bahá’í kote duniani na kujihusisha zaidi katika nyanja za kazi za mwili huo wa kimataifa. Hii ilifungua sura mpya katika uhusiano unaendelea wa Imani na serikali, taasisi za kimataifa, na mashirika ya kijamii katika uga wa kimataifa. Wakati haukuacha eneo hili la jitihada kufunika umuhimu wa kazi ya ufundishaji, Muongoza alihimiza marafiki kuzoea jamii pana na madhara ya mafundisho ya Bahá’u’lláh. “Ikiwa sambamba na mchakato huu wa kuimarisha nguvu ya mpangilio wa Kiutawala na kuupanua msingi wake,” aliandika kwa jamii ya kitaifa, “jaribio thabiti linapaswa kufanywa” kwa ajili ya kuanzisha mawasiliano ya karibu na, kati ya wengine, “viongozi wa fikra za umma”. Akisisitiza ushirika badala ya uanachama, na kuwahimiza waaminifu kubaki wasioathirika kwa ushiriki wowote katika masuala ya kisiasa, aliwahimiza kujihusisha na mashirika yanayoshabihiana yanayojishughulisha na masuala ya kijamii na kuwafahamisha malengo na madhumuni ya Imani na asili ya mafundisho yake kuhusu masuala kama vile kuanzishwa kwa amani ya dunia.
Baada ya kuanzishwa kwa Nyumba ya Haki za Dunia, mchakato huu wa ushiriki katika mijadala ya kijamii ulipanuliwa zaidi. Katika nyakati muhimu, Nyumba ya Haki yenyewe ilipanga usambazaji mpana wa kanuni za Imani, kama ilivyo katika ujumbe wake ulioelekezwa kwa watu wa dunia yote, “Ahadi ya Amani ya Dunia”. Jumuiya ya Kimataifa ya Bahá’í iliimarisha nafasi yake katika Umoja wa Mataifa, hatimaye ikipata uhusiano rasmi zaidi na mashirika mbalimbali ya Umoja wa Mataifa katika miaka ya 1970. Ilichapisha matamko kuhusu mambo ya dunia na kujenga nafasi ya kipekee kwa uhusiano na serikali pamoja na mashirika yasiyo ya kiserikali. Ikijulikana na wale iliokuwa inafanya kazi pamoja nao kama yenye kuwa na ajenda ya maslahi binafsi, ilicheza jukumu chanya katika mikutano mbalimbali ya kimataifa, ikiwa ni pamoja na mkutano kuhusu Mazingira na Maendeleo Endelevu huko Rio de Janeiro, Mkutano wa Dunia kuhusu Wanawake huko Beijing, Mkutano wa Kilele kuhusu Maendeleo ya Jamii huko Copenhagen, na Jukwaa la Milenia huko New York. Kufuatia Mapinduzi ya Iran na kuibuka upya kwa uonevu dhidi ya Wabahá‘í nchini Iran, jumuiya kadhaa za kitaifa zilihamasishwa kuingia katika mazungumzo ya karibu zaidi na taasisi za kitaifa na kimataifa na mashirika. Wao, kwa hiyo, walijenga ofisi za kitaifa za masuala ya nje ili kuimarisha juhudi katika ngazi ya kimataifa kulinda Imani.
Wakati karne ya ishirini na moja ilipoanza, maendeleo asili ya Sababu yaliumba mazingira kwa ushiriki wa kimfumo zaidi katika mijadala ya kijamii. Tovuti za Bahá‘í za kimataifa na kitaifa zilieneza sana uwasilishaji wa Mafundisho kuhusu mada mbalimbali.
Taasisi ya Utafiti katika Maendeleo ya Kidunia yenye Ustawi iliundwa kufanya utafiti juu ya athari za mafundisho ya Bahá’u’lláh kwa masuala ya kijamii yanayobana; kwa wakati ilianzisha pia mfululizo wa semina za kukuza uelewa na kujenga uwezo miongoni mwa wanafunzi wa vyuo vikuu wa Bahá‘í. Kazi ya Jumuiya ya Kimataifa ya Bahá’í, iliyoanza awali huko New York na Geneva, ilipanuliwa hadi kwenye vituo vya kikanda huko Addis Ababa, Brussels, na Jakarta. Katika ngazi ya kitaifa, ofisi za masuala ya nje zimeanza kujifunza jinsi ya kushiriki katika mijadala ya kitaifa maalum kwa njia ya kimfumo kwa niaba ya jumuiya zao. Miongoni mwa mada zilizoshughulikiwa kwa kina katika mataifa mbalimbali ni pamoja na kuendeleza wanawake, nafasi ya dini katika jamii, uwezeshaji wa kiroho na maadili kwa vijana, kuendeleza haki, na kuimarisha mshikamano wa kijamii. Leo hii, mchakato wa kimataifa wa kujifunza kutokana na uzoefu wa kuchangia katika mijadala ya kitaifa unarahisishwa na Ofisi ya Mijadala ya Umma katika Kituo cha Bahá’í cha Ulimwengu. Na katika ngazi ya chini katika majirani na vijiji, na katika taaluma zao na nafasi nyingine za kijamii ambazo wanashiriki kama watu binafsi, marafiki wanajifunza kutoa mawazo kutoka Katika Maandiko ya Bahá’í kama mchango kwa mageuzi ya fikra na vitendo miongoni mwa wananchi wenzao ambayo ni muhimu kwa kuleta mabadiliko chanya.
Kushiriki katika ngazi zote hizi za jamii kunakuwa muhimu zaidi kwani mchakato wa kuvunjika kwa amri ya zamani ya dunia unashika kasi na mijadala inazidi kuwa mibaya na yenye mgawanyiko, inayoongoza kwa kurudiwa kwa mzozo miongoni mwa makundi na itikadi zinazogawanya binadamu. Kwa mujibu wa uelewa wao kuwa uongofu unaotazamiwa na Bahá’u’lláh unahitaji ushiriki wa kila mmoja, Wabahá‘í wanatafuta kufanya kazi na watu binafsi na mashirika yenye nia nzuri ambayo hufuatilia malengo yanayofanana. Katika jitihada hizi za ushirikiano, marafiki wanashiriki mitazamo kutoka katika mafundisho ya Bahá’u’lláh pamoja na masomo ya vitendo yaliyopatikana katika juhudi zao wenyewe za ujenzi wa jamii, huku wakati huo huo wakijifunza kutoka katika uzoefu wa washirika wao. Katika kufanya kazi na watu binafsi, jumuiya, na mashirika ya kiraia na ya kiserikali, marafiki hupata ufahamu kuwa mijadala kuhusu masuala mengi ya kijamii inaweza kuwa na mgongano au kuingiliana na matamanio ya kisiasa. Katika mazingira yote ambapo Wabahá‘í wanajihusisha zaidi na jamii pana, wanatafuta kuendeleza maafikiano na umoja wa mawazo, na kukuza ushirikiano na utafutaji wa pamoja wa suluhisho kwa matatizo yanayobana binadamu. Kwao, njia ambayo malengo yanapatikana ni muhimu sana kama mwisho wenyewe.
Kadiri jamii za Bahá‘í ulimwenguni kote zilivyozidi kujihusisha na maisha ya jamii pana, mchakato huo hapo awali ulishamiri sambamba na kazi ya kufundisha na maendeleo ya utawala. Hata hivyo, katika miongo ya hivi karibuni, juhudi za kutenda kijamii na kujihusisha katika mijadala ya kijamii zimepata uwiano wa dhahiri na zile zinazohusiana na upanuzi na usimamizi kwa sababu marafiki wamezidi kutumia vipengele vya mfumo wa dhana kwa ajili ya hatua ya mipango ya kimataifa. Kadiri marafiki wanavyofanya kazi kwenye vikundi vyao, wanavutwa kwa kuepukika kushiriki kwenye maisha ya jamii inayowazunguka, na mchakato wa ujifunzaji unaosukuma juhudi za ukuaji na ujenzi wa jamii unapanuliwa kufikia wigo mpana wa shughuli. Maisha ya jamii yanazidi kutambuliwa na mchango wake kwa maendeleo ya kimwili, kijamii, na kiroho kadiri marafiki wanavyozidisha uwezo wao wa kuelewa hali ya jamii inayowazunguka, kutengeneza nafasi za kuchunguza dhana kutoka kwa Ufunuo wa Bahá‘u’lláh na kutoka kwa maeneo husika ya maarifa ya kibinadamu, kuleta mwanga katika matatizo ya vitendo, na kujenga uwezo miongoni mwa waumini na ndani ya jamii pana. Kama matokeo ya ushirikiano huu unaokua kati ya maeneo mbalimbali ya juhudi, shughuli za msingi kabisa za maendeleo ya kijamii na kiuchumi ziliongezeka kutoka mamia machache mnamo 1990 hadi maelfu kadhaa ifikapo 2000, na kufikia makumi ya maelfu ifikapo 2021. Ushirikiano wa Bahá‘í katika mazungumzo ya kijamii umepata mwitikio chanya wa kusisimua katika mipangilio isiyohesabika, kutoka kwa majirani hadi mataifa, kwani ubinadamu uliobumburushwa na kugawanyika na matatizo mengi yanayotokana na uendeshaji wa nguvu za kuvuruga unatafuta kwa hamu mwanga mpya. Katika ngazi zote za jamii, viongozi wa fikra wanazidi kuihusisha jamii ya Bahá‘í na dhana mpya na mbinu ambazo zinahitajika kwa dharura na dunia iliyo zaidi na zaidi kutokuwa na umoja na inayofanya kazi kwa utendaji usioridhisha. Nguvu ya kujenga jamii ya Imani, ambayo kwa kiasi kikubwa ilikuwa imefichika mwanzoni mwa karne ya kwanza ya Zama za Kuumbwa, sasa inazidi kuwa wazi nchi baada ya nchi. Uachiliwaji wa nguvu hii ya kujenga jamii unaoresulti kutokana na fahamu mpya na uwezo mpya wa ujifunzaji miongoni mwa watu binafsi, jamii, na taasisi ulimwenguni kote unaelekezwa kuwa alama kuu ya awamu ya sasa na ya hatua kadhaa zijazo katika ufunukaji wa Mipango ya Kiungu.
Maendeleo ya Kituo cha Dunia cha Bahá'í
Sambamba na ukuaji wa Imani na ukuaji wa utawala, maendeleo mengine muhimu yalitokea katika Kituo cha Dunia cha Bahá‘í wakati wa karne ya kwanza ya Enzi ya Malezi, yaliyoanzishwa na nguvu ya Hati nyingine, Ubao wa Karmeli wa Bahá’u’lláh. Tayari imezungumziwa kuhusu mwingiliano baina ya michakato inayohusiana na Hati hizo tatu, ikiwa ni pamoja na kujitokeza kwa taasisi na mashirika ya kituo cha utawala wa dunia ya Bahá‘í. Kwa taarifa hii sasa inaweza kuongezwa baadhi ya tafakari juu ya maendeleo ya kituo chake cha kiroho.
Wakati hatua za Bahá’u’lláh zilipogusa ufuo wa ‘Akká, sura ya kilele cha huduma yake ilianza. Bwana wa Majeshi alitokea katika Nchi Takatifu. Kuwasili kwake kulikuwa kumetabiriwa kupitia ndimi za Manabii maelfu ya miaka kabla. Hata hivyo, utimilifu wa unabii huo, haukutokana na mapenzi yake mwenyewe bali ulilazimishwa na mateso aliyopata mikononi mwa maadui zake waliomkiri, yaliyopelekea katika uhamisho wake. “Baada ya kuwasili kwetu,” alisema katika mojawapo ya Vibao vyake, “tulilakiwa na bendera za mwanga, ambapo Sauti ya Roho ilipaza kusema: ‘Hivi karibuni yote yanayoishi duniani yatajitokeza chini ya bendera hizi.‘” Nguvu ya kiroho ya ardhi hiyo iliongezeka kwa kiasi kisichopimika kwa uwepo wake na mazishi ya mwili wake mtakatifu na, si muda mrefu baadaye, yale ya Mjumbe wake, yeye mwenyewe Ufunuo wa Mungu. Sasa ni sehemu ambayo kila moyo wa Bahá‘í unavutiwa, kituo kikuu cha ibada zao, malengo ya kila haji anayetamani. Makazi matakatifu ya Bahá‘í yanakaribisha watu wa Nchi Takatifu, na kweli watu wa kila nchi. Ni amana ya thamani inayoshikiliwa kwa ajili ya ubinadamu wote.
Hata hivyo, dhaifu ilikuwa ni makali ya Bahá‘ís kwenye kituo cha kiroho cha imani yao mwishoni mwa Enzi ya Mashujaa na kwa miaka mingi baada ya hapo. Ilikuwa ni ngumu, wakati mwingine, kwa ‘Abdu’l-Bahá hata kutoa sala mahali alipozikwa Baba yake. Jinsi ilivyokuwa mbaya hali yake, akiwa ameshtakiwa kimakosa kwa uchochezi kwa kujenga muundo ambamo, kwa amri ya Bahá’u’lláh, mabaki ya dunia ya Báb yaliwekwa baada ya safari ndefu kutoka mahali pa kifodini chake. Hali hatarishi na isiyo na uhakika ya Kituo cha Dunia iliendelea katika huduma ya Mlezi, kama ilivyodhihirika wakati funguo za Makazi ya Bahá’u’lláh ziliponyakuliwa na wale wanaovunja Agano muda mfupi baada ya yeye kushika majukumu yake. Kwa hivyo, miongoni mwa majukumu ya kwanza na muhimu zaidi ya Shoghi Effendi, yaliyoendelezwa katika huduma yake, ni ulinzi na uhifadhi, upanuzi na urembeshaji wa Makazi Matakatifu mawili na sehemu nyingine takatifu. Ili kufikia lengo hili, ilibidi ashinde kipindi cha mabadiliko makubwa katika Nchi Takatifu—pamoja na usumbufu wa kiuchumi duniani, vita, marudio ya mabadiliko ya kisiasa, na kutokuwa na utulivu kijamii—huku akiendeleza, kama ‘Abdu’l-Bahá kabla yake, kanuni zisizobadilika za Bahá‘í za ukarimu kwa watu wote na heshima kwa mamlaka ya serikali iliyoimarika. Wakati mmoja, alitakiwa hata afikirie uhamisho wa mabaki ya Bahá’u’lláh kwenda katika mazingira mazuri kwenye Mlima wa Karmeli ili kuhakikisha ulinzi wao. Na alibaki imara katika Haifa wakati wa vurugu na misukosuko, huku akiwaongoza kikundi kidogo cha waumini wa ndani kwenda sehemu nyingine za dunia. Utaratibu huu uliodaiwa lakini uliofuatiliwa kwa bidii uliendelea hadi siku zake za mwisho, ambapo Makazi ya Bahá’u’lláh hatimaye yalitambuliwa kama Makazi Matakatifu ya Bahá‘í na mamlaka za kiraia, na ulimwengu wa Bahá‘í hatimaye ulikuwa huru kuhifadhi na kurembesha eneo lake takatifu zaidi.
Katika mchakato wa juhudi zake za kupata, kurejesha, na kuhakikisha Makazi Matakatifu, Mlezi alipanua kwa kiasi kikubwa mali zinazozunguka Makazi Matakatifu na Jumba la Bahjí na alianzisha yale yaliyokuja kuwa baadaye bustani rasmi. Kwenye Mlima wa Mungu, alikamilisha kwa kuchelewa Makazi ya Báb, yaliyoanzishwa na ‘Abdu’l-Bahá, kwa kuongeza vyumba vitatu vya ziada, kuanzisha mfereji wake, kupandisha kuba lake la dhahabu, na kulizunguka na kijani kibichi. Alitangaza “duara pana linalozunguka ambalo majengo ya Utaratibu wa Utawala wa Bahá‘í wa Dunia” yatajengwa; katika mwisho mmoja wa duara hilo alijenga muundo wake wa kwanza, Jengo la Makumbusho ya Kimataifa; na akaweka, katikati yake, mahali pa kupumzika kwa Jani Kubwa Zaidi Takatifu, kaka yake, na mama yao. Kazi za Mlezi za maendeleo ya Kituo cha Dunia ziliendelea chini ya mwelekeo wa Nyumba ya Haki ya Kimataifa. Mali na Makazi Matakatifu ya ziada yalipatikana na kupambwa, majengo kwenye Arc yakajengwa, na matuta yakapanuliwa kutoka chini hadi juu ya Mlima wa Karmeli, kama ilivyokuwa imebainishwa awali na ‘Abdu’l-Bahá na kuanzishwa na Mlezi. Kabla ya mwisho wa karne ya kwanza ya Enzi ya Malezi, mali iliyoko karibu na Makazi ya Báb iliongezeka hadi zaidi ya mita za mraba 170,000, huku mfululizo wa ubadilishanaji na upatikanaji wa ardhi ukiipanua mali inayoizunguka moja kwa moja Makazi ya Bahá’u’lláh kutoka takriban mita za mraba 4,000 hadi zaidi ya mita za mraba 450,000. Na katika mwaka wa 2019, ujenzi ulianza katika ‘Akká, karibu na Bustani ya Riḍván, kwa Jumba linalofaa kama mahali pa kupumzika mwisho pa ‘Abdu’l-Bahá.
Kupitia kwa karne hiyo, kasi ya maendeleo ya kituo cha utawala cha Bahá‘í pia iliongezeka kwa kasi. Kwa miaka mingi, mwanzoni mwa huduma yake, Mlezi alitamani msaada wa wasaidizi wenye uwezo, lakini ulimwengu wa Bahá‘í ulikuwa bado mdogo kutoa msaada unaohitajika. Hata hivyo, kadri jumuiya ilivyokua, nyumba ya Haki ilizidi kunufaika kutokana na mtiririko endelevu wa wajitolea kuanzisha idara na mashirika muhimu kwa imani inayoendelea kwa kasi, kuhudumia mahitaji ya Kituo cha Dunia pamoja na jumuiya zinazoendelea kuzidisha kote duniani. Maswali na ushauri, ufahamu na mwongozo, wageni na mahujaji sasa wanatiririka bila kukoma kati ya sehemu zote za sayari na moyo wa ulimwengu wa Bahá‘í. Mnamo mwaka 1987, baada ya miongo ya mabadiliko na kutokuwa na uhakika, juhudi zenye subira zilizoanzishwa zamani na Shoghi Effendi kuanzisha uhusiano mzuri na mamlaka za kiraia nchini Israel zilimalizika katika kutambuliwa rasmi kwa hadhi ya Kituo cha Dunia cha Bahá‘í kama kituo cha kiroho na utawala wa jumuiya ya Bahá‘í duniani kote, ikifanya kazi chini ya ulinzi wa Nyumba ya Haki ya Kimataifa.
Kama mahusiano kati ya watu binafsi, jumuiya, na taasisi yalivyoendelea kuboreshwa zaidi ya muda, yakijenga juu ya mafanikio ya awali na kujibu changamoto mpya, vivyo hivyo inaweza kusemwa kuhusu Kituo cha Dunia cha Bahá‘í na uhusiano wake na Bahá‘ís kote duniani. Uhusiano wa karibu na usiotenganishwa wa kituo cha kiroho na kiutawala na maendeleo ya ulimwengu wa Bahá‘í ilibainishwa ka<|diff_marker|> --- a MarkDoc article (Markdoc is a superset of Markdown) from English into Swahili. Be careful to keep all the Markdown and Markdoc (and any HTML) formatting intact and to only translate the text portions. Otherwise, feel free to make adjustments to the text to ensure that it reads very naturally in Swahili.
Important: Do not output additional text or explanation or any additional markup or code blocks and do not wrap the translation in a markdown code block. Do not translate file names or urls. Alt text can be translated if it is a description of an image.
ENGLISH ARTICLE PORTION TO TRANSLATE:
The development of the Bahá’í World Centre
Parallel with the growth of the Faith and the unfoldment of the administration, equally significant developments occurred at the Bahá’í World Centre during the first century of the Formative Age, set in motion by the impulse of another Charter, Bahá’u’lláh’s Tablet of Carmel. Mention has already been made of the interplay among the processes associated with the three Charters, including the emergence of institutions and agencies of the administrative centre of the Bahá’í world. To this account can now be added some reflections on the development of its spiritual centre.
When Bahá’u’lláh’s footsteps touched the shore of ‘Akká, the climactic chapter of His ministry began. The Lord of Hosts was manifested in the Holy Land. His arrival had been presaged through the tongues of the Prophets thousands of years before. The fulfilment of that prophecy, however, was not the result of His own volition but was compelled by His persecution at the hands of His avowed enemies, culminating in His exile. “Upon Our arrival,” He stated in one Tablet, “We were welcomed with banners of light, whereupon the Voice of the Spirit cried out saying: ‘Soon will all that dwell on earth be enlisted under these banners.’” The spiritual potency of that land was immeasurably enhanced by His presence and the interment of His sacred remains and, soon after, those of His Herald, Himself a Manifestation of God. It is now the point to which every Bahá’í heart is drawn, the focal centre of their devotions, the goal of every aspiring pilgrim. The Bahá’í Holy Places welcome the peoples of the Holy Land, and indeed the peoples of every land. They are a precious trust held for all humanity.
Yet, tenuous was the hold of the Bahá’ís on the spiritual centre of their Faith at the close of the Heroic Age and for many years thereafter. How difficult it was, at times, for ‘Abdu’l-Bahá even to offer prayers at His Father’s resting place. How dire was His situation, being falsely charged with sedition for raising the structure in which, at the command of Bahá’u’lláh, the earthly remains of the Báb were laid to rest after the long journey from the place of His martyrdom. The perilous and insecure condition of the World Centre persisted into the ministry of the Guardian, as evinced when the keys of the Shrine of Bahá’u’lláh were seized by the Covenant-breakers shortly after he assumed his responsibilities. Thus, among the first and most vital duties of Shoghi Effendi, pursued throughout his ministry, were the protection and preservation, the extension and beautification of the twin Holy Shrines and other Holy Places. To achieve this aim, he had to navigate a period of tumultuous change in the Holy Land—including global economic disruption, war, repeated political transition, and social instability—while upholding, like ‘Abdu’l-Bahá before him, the immutable Bahá’í principles of fellowship with all peoples and respect for established governmental authority. At one time, he even had to contemplate the transfer of the remains of Bahá’u’lláh to a suitable setting on Mount Carmel to ensure their protection. And he steadfastly remained in Haifa during times of tumult and strife, even as he directed the small band of local believers to disperse to other parts of the world. This taxing yet tirelessly pursued obligation continued to his final days, when the Shrine of Bahá’u’lláh was finally recognized as a Bahá’í Holy Place by the civil authorities, and the Bahá’í world was at last free to preserve and beautify its most sacred site.
In the course of his efforts to acquire, restore, and secure the Holy Places, the Guardian significantly expanded the properties surrounding the Holy Shrine and the Mansion at Bahjí and initiated what would eventually become extensive formal gardens. On the Mountain of God, he brought to its long-delayed completion the Shrine of the Báb, begun by ‘Abdu’l-Bahá, adding three additional rooms, creating its arcade, raising its golden dome, and surrounding it with verdure. He traced “the far-flung arc around which the edifices of the World Bahá’í Administrative Order” were to be built; raised at one end of that arc its first structure, the International Archives Building; and situated, at its heart, the resting places of the Greatest Holy Leaf, her brother, and their mother. The Guardian’s labours for the development of the World Centre were continued under the direction of the Universal House of Justice. Additional land and Holy Places were acquired and beautified, the buildings on the Arc raised, and terraces extended from the bottom to the top of Mount Carmel, as originally envisioned by ‘Abdu’l-Bahá and begun by the Guardian. Before the end of the first century of the Formative Age, the property in the vicinity of the Shrine of the Báb was increased to over 170,000 square metres, while a series of land exchanges and acquisitions extended the property immediately surrounding the Shrine of Bahá’u’lláh from some 4,000 to over 450,000 square metres. And in 2019 construction began in ‘Akká, near the Riḍván Garden, on a fitting Shrine to serve as the final resting place of ‘Abdu’l-Bahá.
Over the course of the century, the pace of the development of the Bahá’í administrative centre also accelerated. For many years, early in his ministry, the Guardian longed for the assistance of capable helpers, but the Bahá’í world was then too small to provide the necessary support. As the community grew, however, the House of Justice was increasingly able
Mtazamo
Wiki chache kabla ya kufariki kwake, ‘Abdu’l-Bahá alikuwa nyumbani kwake pamoja na mmoja wa marafiki. “Njoo nami”, alisema, “tuutazame pamoja uzuri wa bustani.” Kisha alibainisha: “Tazama, roho ya kujitolea inaweza kutimiza nini! Mahali hapa paliponawiri, miaka michache iliyopita, palikuwa kichuguu cha mawe tu, na sasa pamechanua kwa majani na maua. Ni hamu yangu kwamba baada ya mimi kuondoka, wapendwa wajitokeze kuhudumia sababu takatifu ya Mungu na, inshallah, hivyo itakuwa.” “Hivi karibuni”, aliahidi, wataonekana wale “watakaoletea uhai kwa ulimwengu.”
Wapenzi marafiki! Mwishoni mwa karne ya kwanza ya Zama za Utengenezaji, ulimwengu wa Bahá’í unajikuta umejaaliwa uwezo na rasilimali ambazo hapo awali zilifikiriwa kwa umbali wakati wa kuondoka kwa ‘Abdu’l-Bahá. Kizazi hadi kizazi kimefanya kazi, na leo hii, umati umesimama uliotanda dunia nzima—roho zilizotakasika ambazo kwa pamoja zinajenga Mpangilio wa Utawala wa Imani, zikieneza wigo wa maisha yao ya jamii, zikizama zaidi katika ushirikiano na jamii, na kuendeleza kitovu chao cha kiroho na kiutawala.
Mapitio haya mafupi ya miaka mia moja iliyopita yameonyesha jinsi jamii ya Bahá’í, katika kujitahidi kutekeleza kwa mpangilio Katiba tatu Takatifu, imekuwa kiumbe kipya, kama ilivyotarajiwa na ‘Abdu’l-Bahá. Kama vile binadamu apitavyo hatua mbalimbali za ukuaji wa kimwili na kiakili hadi afikie ukomavu, vivyo hivyo jamii ya Bahá’í inakuwa kwa njia ya asili, kwa ukubwa na muundo, vilevile katika uelewa na maono, ikikumbatia majukumu na kuimarisha uhusiano kati ya watu binafsi, jamii, na taasisi. Katika karne hii, katika mazingira ya kienyeji na vilevile katika kiwango cha kimataifa, mlolongo wa hatua zilizopigwa na jamii ya Bahá’í umeiruhusu ifuate hatua za makusudi katika anuwai pana zaidi ya juhudi.
Wakati Zama za Kishujaa zilipofikia kikomo, jamii ilikabiliwa na maswali ya msingi kuhusu jinsi ya kuandaa mambo yake ya kiutawala ili kuitikia mahitaji ya Mpango wa Kimungu. Mlezi aliwaongoza marafiki katika kujifunza jinsi ya kushughulikia maswali hayo ya awali, mchakato uliomalizia katika mipangilio ya kimataifa iliyokuwepo wakati wa kufariki kwake. Uwezo uliojengwa katika kipindi hicho uliiwezesha dunia ya Bahá’í kushughulikia maswali mapya mengi kuhusu jinsi ilivyopaswa kuendelea na kazi ya Imani kwa kiwango cha juu zaidi cha upeo na ucomplexity chini ya uongozi wa Nyumba ya Uadilifu wa Kiulimwengu. Kisha, tena, baada ya kupiga hatua kubwa kwa miongo kadhaa, maswali zaidi kuhusu fursa kubwa zaidi zenye kuhusu muelekeo wa baadaye wa Sababu yalijitokeza kabla ya kuanza kwa Mpango wa Miaka Nne, ambao uliweka changamoto mpya kwa kipindi kingine cha maendeleo kilicholenga kufikia hatua kubwa katika mchakato wa kuingia kwa makundi katika sehemu zote za dunia. Ni uwezo huu unaoongezeka wa kutatua maswali magumu na kisha kukabili maswali magumu zaidi unaotambulisha mchakato wa kujifunza unaosukuma maendeleo ya Imani. Hivyo, ni dhahiri kwamba kila hatua inayopigwa mbele katika kujiendeleza kwa asili, dunia ya Bahá’í inaendeleza nguvu mpya na uwezo mpya unaowezesha kukabiliana na changamoto kubwa zaidi inapojitahidi kutimiza kusudi la Bahá’u’lláh kwa ubinadamu. Na hivyo itaendelea kuwa, licha ya mabadiliko na nyakati za dunia, kupitia kuzorota na ushindi, na upindukupindu usiotarajiwa, kupitia hatua zisizohesabika za Zama za Utengenezaji na Dhahabu hadi mwisho wa Dini.
Katika miaka ya mwisho ya karne ya kwanza ya Zama za Utengenezaji, muundo wa pamoja kwa ajili ya hatua ulijitokeza na umekuwa msingi kwa kazi ya jamii na ambao unaongoza fikra na kupa sura kwa shughuli zinazoongezeka kuwa changamano na zenye ufanisi zaidi. Muundo huu unaendelea kubadilika kupitia mkusanyiko wa uzoefu na mwongozo wa Nyumba ya Uadilifu. Vipengele muhimu vya muundo huu ni kweli za kiroho na kanuni kuu za Ufunuo. Vipengele vingine vinavyochangia pia katika fikra na hatua ni pamoja na maadili, mtazamo, dhana, na mbinu. Vinginevyo vinajumuisha uelewa wa ulimwengu wa kimwili na wa kijamii kupitia maarifa kutoka matawi mbalimbali ya maarifa. Ndani ya muundo huu unaoendelea kubadilika, Bahá’ís wanajifunza jinsi ya kutafsiri kwa mpangilio mafundisho ya Bahá’u’lláh katika hatua ili kutimiza malengo Yake ya juu kwa ustawi wa ulimwengu. Umuhimu wa ongezeko hili la uwezo wa kujifunza, na madhara yake kwa maendeleo ya ubinadamu katika hatua ya sasa ya maendeleo yake ya kijamii, haiwezi kupuuzwa.
Jinsi ulimwengu wa Bahá’í ulivyofikia mafanikio mengi! Jinsi kazi inayosalia ilivyo kubwa! Mpango wa Miaka Tisa unatoa muhtasari wa kazi zilizo mbele mara moja. Miongoni mwa maeneo ya umakini ni pamoja na kuongezeka na kuzidisha mipango ya ukuaji katika makundi ulimwenguni kote na muunganiko zaidi katika kazi ya kujenga jamii, hatua ya kijamii, na ushiriki katika mazungumzo yanayotawala kupitia juhudi za pamoja za wahusika wakuu watatu wa Mpango. Taasisi ya mafunzo itaimarishwa zaidi na itaendelea kubadilika kuwa shirika la elimu linaloendeleza uwezo wa huduma. Mbegu zake zilizopandwa ndani ya mioyo ya kundi la vijana wanaofuata zitalelewa na fursa nyingine za elimu ili kuwawezesha kila roho kuchangia kwenye maendeleo ya kijamii na ustawi wa jamii. Harakati za vijana zitashamirishwa duniani kote na maendeleo ya kipekee ya wanawake kama washiriki kamili katika mambo ya jamii. Uwezo wa taasisi za Bahá’í utaendelezwa katika ngazi zote, huku mkazo ukielekezwa katika uanzishaji na maendeleo ya Mabaraza ya Eneo na kuongeza ushirikiano wao na jamii pana zaidi na viongozi wake. Maisha ya kiakili ya jamii yatapandishwa ili kutoa ugumu na uwazi wa fikra unaohitajika kuthibitisha kwa ubinadamu wenye shaka ufanisi wa tiba ya uponyaji ya mafundisho ya Bahá’u’lláh. Na juhudi zote hizi zitaendelea kupitia mfululizo wa mipango inayojumuisha changamoto, isiyopungua kiasi cha kizazi kimoja, ambayo itaibeba dunia ya Bahá’í kuvuka kizingiti cha karne yake ya tatu.
Juhudi thabiti za kupata uelewa kamili wa, na kuishi kulingana na, mafundisho ya Bahá’u’lláh hufanyika ndani ya muktadha mpana wa mchakato wa pande mbili wa kusambaratika na kuunganika kama ulivyoelezwa na Shoghi Effendi. Kufikia lengo la mfululizo wa sasa wa mipango—kuachilia viwango vya kuongezeka vya nguvu ya kujenga jamii ya Imani—kunahitaji uwezo wa kusoma hali halisi ya jamii inavyoitikia, na kushapediwa na, michakato hii miwili.
Plethora ya nguvu na matukio ya kuharibu, ikiwemo uharibifu wa mazingira, mabadiliko ya hali ya hewa, janga la magonjwa, kupungua kwa dini na maadili, kupoteza kwa maana na utambulisho, mmomonyoko wa dhana za ukweli na mantiki, teknolojia isiyozuilika, kuongezeka kwa upendeleo na ugomvi wa kiitikadi, ufisadi ulioenea, kutikiswa kwa siasa na uchumi, vita na mauaji ya kimbari, yameacha alama zao katika damu na maumivu kwenye kurasa za historia na maisha ya mabilioni. Wakati huo huo, mienendo yenye matumaini ya ujenzi inaweza pia kugunduliwa, ambayo inachangia kile “kuchemsha kwa ulimwengu kote” ambacho Shoghi Effendi alisema “kinasafisha na kubadilisha ubinadamu kwa kusubiri Siku ambapo umoja wa jamii ya binadamu utatambuliwa na umoja wake kuanzishwa”. Kuenea kwa roho ya umoja wa dunia, ufahamu wa juu wa utegemeano wa ulimwengu, kukumbatia kwa matendo ya pamoja kati ya watu binafsi na taasisi, na tamanio lililoongezeka la haki na amani vinabadilisha kwa kina uhusiano wa kibinadamu. Na hivyo, harakati za ulimwengu kuelekea maono ya Bahá’u’lláh zinasonga mbele kwa hatua zisizohesabika zijikokotazo, kuruka kwa mara moja ya kihistoria, na kwa vipindi visivyo vya kawaida ambapo maendeleo yanazorota au hata kugeuzwa, wakati ubinadamu ukitengeneza uhusiano unaojenga msingi wa ulimwengu uliounganika na wenye amani.
NGAZO ZA MAKTABA YA BAHÁ‘Í:
Nguvu za uharibifu zinazoikumba dunia haziiachi jamii ya Bahá‘í ikiwa imeachwa salama. Kwa hakika, historia ya kila jamii ya kitaifa ya Bahá‘í ina alama zao. Kama matokeo yake, mahali mbalimbali na nyakati tofauti, maendeleo ya jamii fulani yalicheleweshwa na mielekeo ya kijamii yenye madhara au yakazuiliwa kwa muda au hata kuzimwa kabisa na upinzani. Matatizo ya kiuchumi ya mara kwa mara yalipunguza rasilimali fedha za Imani ambazo tayari zilikuwa chache, kikwazo kwa miradi ya ukuaji na maendeleo. Athari za vita vikuu vya dunia ziliweka kikomo kwa muda uwezo wa jamii nyingi kutekeleza mipango ya kimfumo. Mapinduzi ambayo yamebadilisha ramani ya kisiasa ya dunia yameumba vikwazo vya ushiriki kamili wa baadhi ya watu katika kazi ya Sababu. Chuki za kidini na kitamaduni ambazo zilifikiriwa zinapungua zimeibuka tena kwa nguvu mpya. Wafuasi wa Bahá‘í wamejitahidi kukabiliana na changamoto kama hizo kwa uthabiti na azma. Hata hivyo, katika karne iliyopita, hakuna jibu bora zaidi lililoshuhudiwa la kukabiliana na nguvu za uadui zilizoachiliwa kupinga maendeleo ya Sababu kuliko lile la Wafuasi wa Bahá‘í nchini Iran.
Tangu miaka ya mwanzo ya huduma ya Mlinzi, mateso ambayo Wafuasi wa Bahá‘í nchini Iran walivumilia katika Enzi ya Mashujaa yaliendelea kama mawimbi ya ukandamizaji mkali yaliyokumba jamii hiyo, yakiongezeka ukali katika mashambulizi na kampeni ya mfumo wa ukandamizaji iliyofuatia baada ya Mapinduzi ya Iran na inayoendelea bila kukoma hadi leo. Licha ya yote waliyovumilia, Wafuasi wa Bahá‘í nchini Iran wamejibu kwa ujasiri usiokunjika na ustahimilivu wa kujenga. Wamepata sifa isiyofifia kupitia mafanikio kama vile kuanzishwa kwa Taasisi ya Bahá‘í ya Elimu ya Juu kuhakikisha elimu ya vizazi vijavyo, juhudi zao za kubadilisha maoni ya watu wenye nia njema miongoni mwa wenzao—ndani au nje ya nchi—and juu ya yote, kuvumilia maonevu mengi, dharau, na uhaba ili kulinda waumini wenzao, kudumisha uadilifu wa Imani ya Bahá’u’lláh katika nchi yake pendwa, na kuhifadhi uwepo wake katika nchi hiyo kama faida kwa wananchi wake. Katika aina hizi za uthabiti usiotetereka, wa kujitolea kwa dhati na msaada wa pande zote kuna funzo muhimu la jinsi jamii ya Bahá‘í duniani inavyopaswa kujibu kwa kasi ya ongezeko la nguvu za uharibifu ambazo zinatarajiwa katika miaka ijayo.
Katika kiini chake, changamoto inayotokana na mwingiliano wa mchakato wa ujumuishaji na utengano ni changamoto ya kushikilia maelezo ya Bahá’u’lláh ya uhalisia na mafundisho yake, huku ikipinga kuvutwa na mijadala yenye utata na migawanyiko na maagizo yanayopendeza ambayo yanawakilisha majaribio ya bure ya kutafsiri utambulisho wa binadamu na hali halisi ya kijamii kupitia dhana za binadamu zilizo na mipaka, falsafa za kimadda, na shauku zinazoshindana. “Mponyaji Mjuzi wa Yote ameweka kidole chake juu ya pulsi ya binadamu. Anaona ugonjwa, na anamshauri, katika hekima yake isiyokosea, dawa,” Bahá’u’lláh anasema. “Tunaweza kutambua jinsi kizazi chote cha binadamu kinavyozungukwa na taabu nyingi, zisizohesabika.” Hata hivyo, anaongeza, “Wale waliokunywa pombe ya kujiona wenyewe wamejiweka baina yake na Mponyaji asiye na makosa. Shuhudia jinsi walivyowavuruga wanadamu wote, wakiwemo wenyewe, katika wavu wa mipango yao.” Ikiwa Wafuasi wa Bahá‘í wataingia katika dhana za udanganyifu za watu wanaopingana, ikiwa wataiga maadili, mitazamo, na mazoea yanayofafanua enzi ya kujihudumia, utoaji wa nguvu zile zinazohitajika kuikomboa binadamu kutokana na hali yake itacheleweshwa na kuzuiwa. Badala yake, kama Mlinzi anavyoeleza, “Wajenzi mashujaa wa Mpango Mpya wa Bahá’u’lláh unaoinuka lazima wapande juu zaidi katika urefu wa ushujaa huku binadamu akiendelea kuzama katika kina cha kukata tamaa, kuanguka, mfarakano, na shida. Na waendelee mbele katika siku za usoni wakiwa na ujasiri tulivu kwamba saa ya juhudi zao zenye nguvu zaidi na fursa kuu kwa matendo yao makubwa lazima iendane na mtikisiko wa kimapinduzi unaonyesha kina cha chini zaidi katika bahati inayozidi kupotea ya wanadamu.”
Hakuna anayeweza kutabiri kwa usahihi ni njia gani nguvu za utengano zimekusudiwa kuchukua, misukosuko gani ya ghasia bado itaikumba binadamu katika zama hizi za uchungu, au vikwazo na fursa zipi zinaweza kutokea, mpaka mchakato utakapofikia kilele chake katika kuonekana kwa ile Amani Kubwa itakayoashiria kuwasili kwa hatua ambapo, kwa kutambua umoja na uzima wa binadamu, mataifa yata “kuweka silaha za vita kando, na kugeukia vyombo vya ujenzi wa ulimwengu”. Hata hivyo, jambo moja ni hakika: Mchakato wa ujumuishaji pia utaongeza kasi, ukiunganisha kwa karibu zaidi juhudi za wale wanaojifunza kufasiri mafundisho ya Bahá’u’lláh kuwa hali halisi na wale katika jamii pana zaidi wanaotafuta haki na amani. Katika Kuja kwa Haki ya Kiungu, Shoghi Effendi alieleza kwa Wafuasi wa Bahá‘í wa Amerika kwamba, kwa kuwa ukubwa wa jamii yao ulikuwa mdogo na ushawishi waliokuwa nao ulikuwa mdogo, ilibidi wazingatie, wakati huo, katika ukuaji na maendeleo yake yenyewe kama ilijifunza kutekeleza Mafundisho. Hata hivyo, aliahidi kwamba wakati utafika ambapo wangeitwa kujihusisha na wananchi wenzao katika mchakato wa kufanya kazi kwa ajili ya uponyaji na uboreshaji wa taifa lao. Wakati huo sasa umefika. Na umefika si tu kwa Wafuasi wa Bahá‘í wa Amerika, bali kwa Wafuasi wa Bahá‘í duniani kote, kama nguvu ya kujenga jamii inayomo katika Imani inavyoachiliwa kwa viwango vikubwa zaidi.
Kuachilia nguvu kama hizo kuna matokeo kwa miongo ijayo. Kila watu na kila taifa lina sehemu ya kucheza katika hatua inayofuata katika ujenzi wa msingi wa jamii ya binadamu. Wote wana maoni na uzoefu wa kipekee wa kutoa kwa ajili ya ujenzi wa dunia iliyounganika. Na ni jukumu la marafiki, kama wabebaji wa ujumbe wa kurejesha wa Bahá’u’lláh, kusaidia jamii kufungua uwezo wao uliojificha ili kutimiza matarajio yao ya juu zaidi. Katika jitihada hii, marafiki wanasambaza ujumbe huu wenye thamani kwa wengine, wakijitahidi kuonyesha ufanisi wa dawa ya kiungu katika maisha ya watu binafsi na jamii, na kufanya kazi pamoja na wote wanaothamini na kushiriki maadili na matarajio yaleyale. Wanapofanya hivyo, maono ya Bahá’u’lláh ya dunia iliyounganika yatatoa mwelekeo wenye matumaini na wazi kwa watu ambao maono yao yamepotoshwa na mkanganyiko ulioko duniani, na njia ya kujenga kwa ushirikiano katika kutafuta suluhisho kwa maradhi ya kijamii ya muda mrefu. Kama roho ya Imani inavyozidi kuingia katika mioyo ili kuwasha moto wa upendo na kuimarisha utambulisho wa pamoja wa binadamu kama watu wamoja, inaingiza hisia ya uaminifu na wajibu wa uraia wenye dhamira, na badala ya kufuatilia mamlaka ya kidunia, inaelekeza nguvu kuelekea huduma isiyo na ubinafsi katika kutafuta manufaa ya pamoja. Jamii zinazidi kupitisha njia ya mashauriano, hatua, na tafakari kuchukua nafasi ya ushindani na migongano isiyokwisha. Watu binafsi, jamii, na taasisi katika jamii tofauti zinazidi kuunganisha juhudi zao kwa kusudi la pamoja la kushinda ushindani wa kimadhehebu, na sifa za kiroho na maadili ambazo ni msingi wa maendeleo na ustawi wa binadamu zinajikita katika tabia ya binadamu na mazoea ya kijamii.
Dunia, kwa kweli, inaendelea kuelekea hatima yake. Wakati Sababu ya Bahá’u’lláh inapoingia katika karne ya pili ya Enzi ya Uumbaji, na watu wote wachukue msukumo kutokana na maneno ya Mlinzi mpendwa, ambaye mwongozo wake haubadiliki umeshika karne iliyopita. Akiandika mnamo 1938 kuhusu utekelezaji wa hatua ya kwanza ya Mpango wa Kiungu, alisema:
Jumba la Haki Duniani
